Celebracións

CELEBRACIÓN DO OBXECTO - PRIMARIA

Materiais

        Un folio para cada alumno.

        Caixa de zapatos

        Bolígrafos - lanterna

Desenvolvemento

1.- O educador escribe o lema no encerado:

Busca a túa luz, es estrela

        Imos pedirlles que escriban no folio o máximo de palabras combinando as letras das palabras.

- Escríbense no encerado e contémplanse todas as palabras que vaian saíndo.

- Combinando letras diferentes facemos que nazan outras palabras novas.

- Compartindo as nosas persoas, as nosas emocións, facemos que florezan novas  

  emocións que poden enriquecernos a todos.

2.- O educador invitará os alumnos a sentar en círculo. Entre todos escoitarán a canción do lema. Unha vez terminada a canción apáganse todas as luces.

3.- Imos traer os bolígrafos nunha caixa de zapatos ou outra caixa parecida. Ímoslles  preguntar se imaxinan o que hai dentro. O profesor diralles que hai un agasallo para cada un e que deben adiviñar que pode ser (polo tamaño, ata polo ruído se movemos a caixa…).

- Cando o adiviñaron dirémoslles que son bolígrafos especiais.

- Serven para escribir, debuxar e ademais dar luz…

4.- O educador repartirá un bolígrafo a cada un pero diralles que non poden acender a luz ata que el o diga. É importante subliñalo porque aínda non é o momento.

5.- Cada alumno coloca o seu bolígrafo en fronte, e cóntalles a seguinte historia:
        Unha nai, ao saír o seu fillo ao colexio, entrégalle un paraugas para que o poida utilizar no caso de que chova, xa que anunciaron choiva. Ao mediodía chega o fillo co paraugas mollado e as súas costas e zapatos totalmente calados…

        O educador interrompe o relato e pregúntalles: Que credes que pasou para que veña así? Dáse un tempo para respostas. Cando xa se expresaron o que contestaron, o educador conclúe o relato coas palabras do mozo á súa nai:

        Ti dixéchesme sempre que debemos axudar ás persoas e que deamos a metade aos demais. Pois mira, cando saímos do colexio para volver á casa vin que dous amigos non levaran o paraugas. Entón eu ofrecinlles o meu e así viñemos os tres co paraugas que ti me deches.

DIÁLOGO:

        - Recoller as impresións xerais do grupo.

        - Como credes que se sente o mozo ? E a súa nai?

        - Intentamos escribir no papel tres cousas que se poidan compartir (que se  

          Vexan…). Porase en común máis tarde.

        - Escribimos outras tres cousas que se poden compartir pero que non se ven?  

          Porase en común máis tarde.

        - Cando compartimos, unha luz acéndese en nós…

6.- Mirarán todos ao cartel do lema que está na clase e pediralles que AGORA enfoquen coa súa luz ao corpo da persoa que alí está representada, xusto no corazón, onde está a estrela. É necesario facer esta dinámica en silencio. Porase unha música tranquila e o educador guiaraos dicindo:

        Pensa nunha persoa á que che gustaría axudar…  

        Pensa en que che gustaría que te axudasen a ti…

        Pensa nun momento no que te sentiches ben…

        Pensa nalgún momento no que viches que os demais están ben…

7.- Acendemos as luces. Imos regalar o noso bolígrafo, que simboliza a nosa luz.
        Daremos o bolígrafo á persoa que está á nosa dereita.
        Que saibamos conservar este símbolo durante o maior tempo posible deste curso.

8.- Cantan entre todos a canción do lema.

U�ie`N P En ocasións pódenos ocorrer que nos xorde a preguiza ou ideas do tipo “para que facelo se non vai servir de nada…”
Todo o mundo debería ter a vontade de axudar aos demais sempre que o necesiten.

Non existe un xeito único e concreto de axudar os demais, é cuestión de coñecer as necesidades e ter a suficiente capacidade para poder ser útil.

 Cando axudes a alguén tenche que saír realmente do corazón, nunca actuar para que outros vexan o que facemos, deste xeito sentirémonos máis felices.

 Non é necesario que te marches moi lonxe para axudar o próximo, seguro que moi preto de ti hai alguén a quen podes facer feliz, aínda que sexa por uns momentos e iso non ten prezo.

 Presentámosche unha vella historia: As ESTRELAS DE MAR. Escóitaa con atención:

AS ESTRELAS DE MAR

    Un amigo ía camiñando á tardiña por unha praia desértica. Mentres camiñaba, divisou a outro home de lonxe. Ao achegarse, notou que o aldeán agachábase constantemente, recollía algo e arroxábao á auga. Unha e outra vez lanzaba cousas ao océano.
     Cando o noso amigo se achegou máis aínda, viu que o home recollía estrelas de mar que se cravaron na praia e unha por vez, íaas devolvendo ao auga.
     O noso amigo sentiuse confundido. Achegouse e díxolle:

   - Boas tardes, amigo. Pregúntome que está facendo.
   - Devolvo estas estrelas de mar ao océano. Ve, neste momento, a marea está baixa e todas estas estrelas quedaron na costa. Se non as boto novamente ao mar, morren aquí por falta de osíxeno.
    - Xa entendo- respondeu o meu amigo -pero ha de haber miles de estrelas de mar nesta praia. É imposible agarralas a todas. Son demasiadas. Ademais, seguramente isto pasa en centos de praias ao longo de toda a costa. Non se dá conta que non cambia nada.

    O aldeán sorriu, agachouse, levantou outra estrela de mar para arroxala de novo ao mar e respondeu: -  Para esta, si cambiou algo!

ORACIÓN

Xesús, neste día non quero esquecerme de todos os nenos
que sofren no mundo:
os nenos enfermos,
os nenos das guerras,
os nenos que viven na rúa,
os nenos abandonados,
os nenos sen familia,
os nenos que non poden ir á escola,
os nenos que non teñen para comer,
os nenos que deben traballar,
por todos eles Xesús,
quéroche pedir neste día.

Axúdame a non esquecer a eses nenos.

Celebración 2011 – 2012:

Segundo e Terceiro Ciclo de Ed. Primaria

OBXECTIVOS:

-          Fomentar nos alumnos a través dun compromiso o vivir experiencias nas que se encontren ben consigo mesmo.

-          Facer pensar aos alumnos sobre si mesmos, sobre o que son capaces de facer para axudar aos demais (compañeiros, familia, persoas da rúa,…).

MATERIAIS:

-          Conto: O bondadoso anxo aire (Juan Gabriel Marcelo Lalupú)

-          Debuxo do anxo fotocopiado para cada alumno.

-          Cada alumno levará un lapis.

-          Cabalete con encerado de cortiza ou superficie para pegar ou cravar.

-          Para a clase de plástica: un anxo recortable que poden levar á casa co mesmo compromiso escrito e  pódeno poñer na súa mesiña de noite e recordalo cada día.

-          EVANXEO: “O bo samaritano” (Lc 10, 25 – 37)

-          Enlaces do evanxeo para internet e poder ver o relato en  imaxes

-          Vivencia persoal das dúas historias. Reflexión.

-          Peticións

AMBIENTACIÓN:

Na Capela, recórdaselles o traballo previo que fixemos durante as Xornadas de sensibilización e a continuación invitámolos a escoitar moi atentamente un conto sobre o que logo dialogaremos e responderemos a algunhas preguntas.
 

Conto: O bondadoso anxo aire (Juan Gabriel Marcelo Lalupú)

         Había unha vez 4 fermosos anxos chamados terra, lume, auga e aire. A terra regalaba froitos aos homes e animais para que se alimentasen e sobrevivisen, o lume regalaba a súa calor a todos os nenos que non tiñan unha casa onde durmir, a auga acougaba a sede de moitos anciáns que se atopaban enfermos, e o último anxo, e o moi querido por todos brindaba un vento co cal movía as nubes e así cubría o sol para que non queimase o rostro dos campesiños que labraban a terra.

         Un día o anxo aire presentouse ante Deus, seu Pai, e díxolle:

         - Señor, quero seguir alegrando os homes pero, moitas veces os seres da terra suplícanme que os axude; entón Deus respondeulle:

         - Querido aire, cales son os problemas que viches na terra? Nese momento o aire chorou e chorou e díxolle a Deus:

         - Os nenos que venden nas rúas, polas noites teñen moito frío, eu quixer soprar menos.
         - Os pobres campesiños teñen moita calor cando labran a terra; eu quixer soprar máis para poder darlles frescura no seu rostro e que non soporten os raios do sol.
         - Vin os avións que están a piques de caer e moitas persoas morren, eu quixer que me deas moita forza para soprar moito máis e así salvar a tanta xente inocente.
         - Algunhas aves queren desprazarse por tempadas a outros lugares, eu quixer poder axudalas soprando para que elas logren voar con máis rapidez cara ao seu destino.
 

         Moi ben, díxolle Deus ao aire, eu vexo que es un anxo moi bo e solidarízaste cos demais, a túa fe poderá salvar os homes da terra, por iso eu concedereiche todas as túas peticións, agora regresa e segue axudando a todos os seres.
O aire regresou á terra moi contento e seguiu as súas actividades diarias.

Preguntas para a comprensión - reflexión:
         - Que pretendía o anxo aire?
         - Algunha vez, desexamos ter un anxo cerca? Cando? En que situacións?
         - De quen nos acordamos cando temos que soportar situacións complicadas?
         - Dicimos o nome de catro amigos que esteamos afeitos a axudar e catro amigos que            

                         sexan boas persoas e esteamos afeitos a que nos axuden.
         - Que podemos facer para ser mellores persoas e estar satisfeitos connosco mesmos?
         - …

Dinámica:

      Motivar os alumnos para que en silencio pensen un desexo – compromiso

-   Repartir a cada alumno un anxo.

-   Cada alumno, escribe na túnica dun anxo un compromiso para ser mellor persoa, e así poder ser aire e luz para os demais.

-   Este revisarase na sesión de recordatorio do lema e do obxectivo do curso do segundo e terceiro trimestre para verificar se se está levando a cabo.

Evanxeo: “O bo samaritano” (Lc 10, 25 – 37)

                Un mestre da Lei, que quería polo a proba, levantouse e díxolle:

                - «Mestre, que debo facer para conseguir a vida eterna?»

                Xesús respondeulle:

                -  «Que está escrito na Escritura? Que les nela?»

                O home contestou:

                - «Amarás o Señor o teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, con todas as túas forzas e con toda a túa mente; e amarás ao teu próximo como a ti mesmo.»

                Xesús díxolle:

                -  «Excelente resposta! Fai iso e vivirás.»

                O outro, que quería xustificar a súa pregunta, replicoulle:

                - «E quen é o meu próximo?»

                Xesús empezou a dicir:

                -  «Baixaba un home polo camiño de Xerusalén a Xericó e caeu en mans duns bandidos, que o desposuíron ata das súas roupas, golpeárono e marcháronse deixándoo medio morto. Por casualidade baixaba por ese camiño un sacerdote; viuno, deu un rodeo e seguiu.

                O mesmo fixo un levita que chegou a ese lugar: viuno, deu un rodeo e pasou de longo. Un samaritano tamén pasou por aquel camiño e viuno, pero este compadeceuse  del.

                Achegouse, curou as súas feridas con aceite e viño e vendoullas; despois montouno sobre o animal que traía, conduciuno a unha pousada e encargouse de coidalo. Ao día seguinte sacou dúas moedas e deullas ao pousadeiro dicíndolle:

                - «Cóidao, e se gastas máis, eu pagareicho á miña volta.»

                Xesús entón preguntoulle:

                -  «Segundo o teu parecer, cal destes tres se fixo próximo do home que caeu en mans dos salteadores?»
                O mestre da Lei contestou:

                - «O que se mostrou compasivo con el.»

 E Xesús díxolle:

                - «Vaite e fai ti o mesmo.»

Ligazóns do evanxeo en imaxes:

- https://www.youtube.com/watch?v=2nAQi1SiN3o

- https://www.youtube.com/watch?v=b4Nghwx4HuE&feature=related

- https://www.youtube.com/watch?v=Gdb2Yfy_Pko&feature=related

Vivencia persoal das dúas historias:

         Repaso do vocabulario que poidan non entender (levita, salteadores,…).

                - Coñeces exemplos de persoas actuais que actúen na súa vida como o samaritano ou          

como o anxo aire?

         - Coñeces a alguén próximo a ti, que axude aos demais?

         - Imaxínate que estás no patio e os compañeiros empezan unha pelexa,…seguen                 

pelexándose mentres os profesores están moi lonxe, ao final do patio… que farías ti?           

 Pasouche algunha vez algo parecido? Recibiches axuda?

    Peticións:
              Dicimos todos: Pedímoscho Señor.
              - Pedímosche, Señor, que nos deas forzas e ser como o anxo aire para estar sempre                      

atentos ás necesidades dos que nos rodean?

              - Pedímosche, Señor que nos axudes a perdoar a todo o que nos ofendeu e a pedir                        

perdón polo mal que fagamos, oremos...
              - Señor, axúdanos a ser como o Samaritano e a comprender que o próximo é máis                          

extenso que os meus amigos e familiares.
              - Señor, que aprendamos a coñecernos mellor a nós mesmos e sexamos cada vez                         

mellores persoas e máis felices e aprendamos a contaxiar esta felicidade aos demais?

 

Oración final

Quero acender a lúa cando amenza
para seguir soñando con bos desexos
quero inventarme un mundo
agradable a Deus…

Quero lanzar instantes felices
alentar a algunha persoa próxima
e… respirar suavemente
un ambiente agradable
ao meu ao redor…

Quero estar atento
ás necesidades dos demais
e desde o máis profundo do meu ser,
axudar aos demais desde
o meu agarimo máis sincero.

PEDÍMOSCHE, SEÑOR
Un mundo no que non exista o rancor,
non exista a maldade e sexamos
capaces de rectificar os nosos erros.

PEDÍMOSCHE, SEÑOR
A luz do sorriso que se marchou
polas inxustizas no mundo.
Que sexamos luz para os demais
AMÉN