1ª LECTURA
1ª LECTURA (recomendadas a escoller)
Xen. 2,18-24 / Tob 8, 5- 10 / Cant 2, 8-10.14.16; 8, 6-7 / Prov. 31, 10-13. 19-20. 30-31.
Primeira Lectura Xen 2, 18-24
LECTURA DO LIBRO DA XÉNESE
E farán unha soa carne
O Señor Deus pensou: Non é bo que o home estea só. Voulle facer unha axuda semellante a el.
Entón o Señor Deus formou de terra as feras do monte e os paxaros do ceo, e presentoullos ao home, para ver que nomes lles puña. Cada ser vivo levaría o nome que o home lle puxese.
O home púxolles nomes aos animais domésticos, aos paxaros do ceo e ás feras do monte. Pero non daba cunha axuda semellante a el.
Entón infundiu o Señor Deus un sono profundo no home e, cando este adormeceu, sacoulle unha costela e cerrou con carne o sitio.
Da costela do home, o Señor Deus formou unha muller e presentoulla ao home.
O home exclamou:
Agora esta é coma min, óso dos meus ósos, carne da miña carne. Chamarase muller, porque foi sacada do home.
Por iso o home deixará seu pai e mais súa nai e unirase coa súa muller e os dous farán unha soa carne.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
Tob 8, 4b-8
LECTURA DO LIBRO DE TOBÍAS
Que xuntos e con saúde cheguemos á vellez
A noite do casamento, Tobías díxolle a Sara:
‑ Érguete, miña dona, recemos e supliquemos ó Señor para que nos conceda a súa misericordia e nos dea saúde.
Ela ergueuse e puxéronse a rezar e a suplicar, para que se lles concedese a saúde.
Tobías dixo:
‑ Bendito es ti, Deus de nosos pais, e bendito o teu nome por sempre eternamente! Que te bendigan por sempre os ceos e toda a creación!
Ti creaches a Adán, e décheslle Eva como axuda eficaz, e de ambos naceu a raza dos homes.
Ti dixeches: "Non é bo que o home estea só; fagámoslle unha axuda semellante a el".
E agora eu tomo por esposa esta miña parente, non por razón de luxuria, senón por proceder na verdade. Ten a ben ser misericordioso con ela e comigo, para que xuntos e con saúde cheguemos á vellez.
E os dous dixeron:
‑ Amén, amén.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
Cant 2, 8-10. 14. 16a; 8, 6-7a
LECTURA DO LIBRO DO CANTAR DOS CANTARES
É rexo como a morte o amor
Escoitade! É o meu amado! Aí o vén! Choutando polos montes,
brincando polos outeiros!
Semella o meu amado unha gacela
ou un cerviño novo.
Velaí que parou tralo noso muro,
albisca polas fiestras, axexa polas reixas!
Faloume o meu amado, así dicía:
‑ Érguete, amada miña, fermosa miña, e ven!
Miña pomba, nas fendas dos penedos,
nos recantos das rochas,
faime ver a túa figura,
faime oír a túa voz,
pois é doce esa voz túa,
e a túa figura, lanzal!
O meu amado é para min,
e eu son para o meu amado.
El díxome:
‑ Ponme coma un selo no teu corazón,
coma un selo no teu brazo,
pois é rexo como a morte o amor,
despiadados coma o Xeol son os celos;
son os seus lóstregos coruscar de lume,
divina labarada.
Mil torrenteiras non poden apagar o amor
nin poden os ríos alagalo.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
Primeira Lectura Prov 31, 10-13. 19-20. 30-31
LECTURA DO LIBRO DOS PROVERBIOS
Traballa gustosa coas súas mans
Unha muller xeitosa quen a atopará?:
o seu valer supera o das perlas.
O seu marido pon nela a confianza
e non lle han faltar ganancias;
procúralle felicidade, e non desgraza,
todos os días da súa vida.
Consegue la e liño,
e traballa gustosa coas súas mans;
Bota as mans á roca
e os seus dedos manexan o fuso.
Tende a palma ao indixente
e achega as súas mans ao mendigo.
A graza engana e a fermosura esvaece:
só a muller que teme o Señor merece ser loada.
Que falen por ela as obras das súas mans,
e os seus feitos lle dean honra na praza!
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus