Domingo IV
IV DOMINGO DO TEMPO ORDINARIO - CICLO C
Primeira Lectura Xer 1, 4-5. 17-19
Fíxente profeta para as nacións
LECTURA DO PROFETA XEREMÍAS
Nos días de Iosías, a palabra do Señor veume dicir:
‑ Antes de te sacar do seo da túa nai, mireite;
antes de lle saíres das entrañas, consagreite;
constituínte profeta para as nacións.
Pero ti has cinguir o teu van,
has erguerte e dicirlles
todo o que eu che mande.
Non te acovardes por medo deles,
non sexa que eu te faga esmorecer diante deles.
Fíxate: hoxe convértote en cidade cortada a pico,
en columna de ferro, en muralla de bronce, para todo o país,
para os reis de Xudá e para os seus príncipes,
para os seus sacerdotes e para a xente do campo.
Faranche guerra, pero non poderán contigo,
pois contigo estou eu para te salvar ‑ é o Señor quen fala ‑.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 70, 1-2. 3-4a. 5-6ab. 15ab e 17
R/. (cf. 15ab): A miña boca pregoa a túa salvación, Señor.
Abrígome en ti, Señor,
que endexamais me vexa defraudado;
líbrame pola túa xustiza, e deféndeme;
inclínate cara a min, e sálvame;
ven axiña, ven librarme.
Sexas para min a rocha que me defende,
o forte castelo onde me salve,
xa que ti es a miña fortaleza e o meu refuxio.
Rescátame, meu Deus, do poder dos malvados.
Ti es, Señor, a miña esperanza;
ti, Señor, a miña confianza desde a mocidade.
Desde o nacemento apóiome en ti,
desde o seo materno ti es o meu amparo.
A miña boca pregoa a túa xustiza,
pregoa decote a túa salvación.
Dende a miña mocidade ensináchesme, oh Deus,
e aínda hoxe canto os teus prodixios.
Segunda Lectura 1 Cor 12, 31 -- 13, 13 (máis longa)
Permanecen a fe, a esperanza, e o amor; pero delas a meirande é o amor.
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
Irmáns:
Cobizade os carismas mellores. Pero aínda vos hei mostrar o camiño por excelencia.
Por moito que eu falase as linguas todas dos homes e as dos anxos, se non tiver amor, non sería máis ca un bronce que resoa ou un pandeiro que repenica.
Por moito que eu falase inspirado e comprendese todos os misterios e mais toda a ciencia e tivese tanta fe que movese os montes, se non tiver amor, non sería nada.
Por moito que eu reparta todo o que teño e me deixe queimar vivo, se non tiver amor, non me sería de proveito ningún.
O amor é de corazón grande, é servizal. O amor non ten envexa, non ten fachenda, non se ensoberbece; non é malcriado, non busca a súa comenencia, non se alporiza, non garda malicia; non simpatiza coa inxustiza, senón que se alegra coa verdade. Desculpa sempre, fíase sempre, espera sempre, atura sempre.
O amor non pasa endexamais; mentres que as profecías desaparecerán, as linguas calarán, a ciencia acabará. Porque a nosa ciencia é limitada, e limitada é a nosa inspiración: e cando veña o perfecto, desaparecerá o limitado.
Cando eu era neno, falaba coma un neno, pensaba coma un neno, razoaba coma un neno; cando cheguei a home, deixei de lado as cousas de neno.
Do mesmo xeito: agora vemos nun espello, escuramente; pero daquela habemos ver cara a cara. Agora coñezo dun modo incompleto; pero daquela hei coñecer tan ben coma Deus me coñece a min.
En resumo: hai tres cousas que permanecen: a fe, a esperanza, e o amor. Pero delas a meirande é o amor.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
______________________________________________________________________
Ou máis breve: 13, 4-13
LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS
Irmáns:
O amor é de corazón grande, é servizal. O amor non ten envexa, non ten fachenda, non se ensoberbece; non é malcriado, non busca a súa comenencia, non se alporiza, non garda malicia; non simpatiza coa inxustiza, senón que se alegra coa verdade. Desculpa sempre, fíase sempre, espera sempre, atura sempre.
O amor non pasa endexamais; mentres que as profecías desaparecerán, as linguas calarán, a ciencia acabará. Porque a nosa ciencia é limitada, e limitada é a nosa inspiración: e cando veña o perfecto, desaparecerá o limitado.
Cando eu era neno, falaba coma un neno, pensaba coma un neno, razoaba coma un neno; cando cheguei a home, deixei de lado as cousas de neno.
Do mesmo xeito: agora vemos nun espello, escuramente; pero daquela habemos ver cara a cara. Agora coñezo dun modo incompleto; pero daquela hei coñecer tan ben coma Deus me coñece a min.
En resumo: hai tres cousas que permanecen: a fe, a esperanza, e o amor. Pero delas a meirande é o amor.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
ALELUIA Lc 4, 18
Se non se canta, pódese omitir
Aleluia, aleluia.
O Señor mandoume evanxelizar os pobres;
a predicarlles a liberación aos cativos
Aleluia.
Evanxeo Lc 4, 21-30
Xesús, coma Elías e Eliseo, non é mandado soamente para os xudeus
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Naquel tempo, empezoulles a dicir Xesús na sinagoga:
‑ Hoxe cúmprese diante de vós esta pasaxe da Escritura.
E todos se lle puxeron á contra, estrañados polas palabras de graza que saían da boca del. E dicían:
‑ Pero non é este o fillo de Xosé?
El díxolles:
‑ Seguramente me recordaredes aquel refrán: Médico, cúrate a ti mesmo; todo canto oímos que fixeches en Cafarnaúm, faino aquí na túa terra.
Pero el continuou:
‑ Asegúrovos que ningún profeta é ben recibido na súa terra. Tede por seguro que no tempo de Elías había moitas viúvas en Israel, cando o ceo estivo pechado durante tres anos e seis meses e unha gran fame anegou todo o país; e a ningunha delas mandaron a Elías, senón a unha muller viúva de Sarepta, en Sidón.
E moitos gafos había en Israel no tempo de Eliseo, o profeta, e a ningún deles curou, fóra de Naamán, o sirio.
Oíndo estas cousas, todos os que estaban na sinagoga puxéronse feitos unhas feras; así que, erguéronse, botárono fóra da vila, levárono ata o alto do monte no que está edificada, coa intención de o precipitaren embaixo. Pero el botou a andar polo medio deles e marchou.
Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo