Vixilia Pascual
VIXILIA PASCUAL NA NOITE SANTA
PRIMEIRA Xen 1, 1 - 2, 2 (máis longa)
Viu Deus todo canto fixera e era moi bo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE
1 1No principio creou Deus o ceo e a terra. 2A terra era unha masa disforme e baldeira, as tebras cubrían o abismo e un vento poderoso axitaba as augas.
3Mandou Deus que houbese luz, e houbo luz. 4Viu Deus que a luz era cousa boa e
arredouna das tebras.
5A luz chamouna día e ás tebras chamounas noite. E con iso completouse o primeiro día da semana.
6Quixo Deus que houbese un espacio para arreda-las augas das augas. 7E fixo un espacio, que arredaba as augas de enriba das de embaixo. 8O espacio rematado Deus chamouno ceo. E completouse o segundo día.
9Mandou Deus que se xuntasen as augas de embaixo nun lugar e que aparecese o chan enxoito. E así foi. 10O chan enxoito chamouno terra e ás augas xuntas, mares. E viu que estaba ben. 11Mandou Deus que a terra xermolase herba verde, plantas coa súa semente e árbores que desen froitos, cada unha coa súa semente, conforme á súa especie. E así foi.
12A terra xermolou herba verde, plantas coa súa semente, árbores que daban froito, cada unha coa súa semente. E viu Deus que estaba ben. 13E completouse o terceiro día.
14Mandou Deus que houbese luces no espacio para distingui-lo día da noite, para dar
sinal das festas, das estacións e dos anos, 15e para que, brillando no espacio, alumasen a terra. E así foi. 16Deus fixo dúas luminarias, a grande que rexe o día, a pequena que rexe a noite, e tamén as estrelas. 17Púxoas no espacio, para aluma-la terra, 18para rexe-lo día e a noite e para distingui-la luz das tebras. E viu que estaba ben. 19E completouse o cuarto día.
20Quixo Deus que as augas fosen un fervedeiro de peixes e o espacio entre o ceo e a terra un voar de paxaros. 21E creou os monstros mariños, os moitos xéneros de peixes que referven nas augas e tódalas sortes de paxaros. E parecéronlle ben. 22E bendiciunos deste xeito: Reproducídevos, crecede, enchede as augas do mar e que os paxaros medren na terra. 23E completouse o quinto día.
24Mandou Deus que a terra producise as varias especies de animais, os domésticos, os
reptís e as feras salvaxes. E así foi.
25Deus fixo as varias especies de feras salvaxes, animais domésticos, reptís, e
parecéronlle ben.
26Despois dixo Deus: -"Fagámo-lo home á nosa imaxe e á nosa semellanza, e que mande nos peixes do mar, nos paxaros do ceo, nos animais domésticos e nos reptís todos da terra".
27E creou Deus o home á súa imaxe, creou-no á imaxe de Deus, creouno varón e femia.
28E bendiciunos así: -"Reproducídevos, crecede, enchede a terra e sometédea. Mandade nos peixes do mar, nos paxaros do ceo e nos reptís todos da terra". 29E díxolles aínda:
-"Aí vos dou as herbas todas que hai na terra, coa súa propia semente, e tódalas árbores que dan froito coa súa propia semente: serviranvos para a mantenza". 30As feras todas do monte, ós paxaros do ceo e ós reptís que viven na terra dóulle-la herba para a mantenza".
E fíxose así. 31Viu Deus canto fixera e era de verdade moi bo. E completouse o sexto día.
2 1Quedaron así rematados o ceo e a terra e tódolos elementos. 2Deus concluíu no día
sexto a obra que emprendera, e o sétimo día repousou de todo o seu traballo.
Ou máis breve: 1, 1. 26-31a
1,1No principio creou Deus o ceo e a terra.
26Despois dixo Deus: -"Fagámo-lo home á nosa imaxe e á nosa semellanza, e que mande nos peixes do mar, nos paxaros do ceo, nos animais domésticos e nos reptís todos da terra".
27E creou Deus o home á súa imaxe, creou-no á imaxe de Deus, creouno varón e femia.
28E bendiciunos así: -"Reproducídevos, crecede, enchede a terra e sometédea. Mandade nos peixes do mar, nos paxaros do ceo e nos reptís todos da terra". 29E díxolles aínda:
-"Aí vos dou as herbas todas que hai na terra, coa súa propia semente, e tódalas árbores que dan froito coa súa propia semente: serviranvos para a mantenza". 30As feras todas do monte, ós paxaros do ceo e ós reptís que viven na terra dóulle-la herba para a mantenza".
E fíxose así. 31Viu Deus canto fixera e era de verdade moi bo.
SALMO RESP. Sal 103, I-2a.5-6.I0 e I2. I3-I4.24 e 35c
R/ (cfr 30): Mánda-lo teu alento e son creados e renóva-la cara da terra.
1Alma miña, bendice ó Señor.
Señor, meu Deus, ti es moi grande,
vestido de gloria e maxestade,
2envolto en luz coma nun manto.
5Ti asentáche-la terra nos seus alicerces
e non abalará endexamais.
6Cubríchela co manto do océano
e as augas subían ó alto dos montes.
10Ti encána-las fontes polos ríos,
que corren entre montañas.
12Nas súas ribeiras habitan paxaros,
que cantan na ramallada.
13Desde a túa morada réga-las montañas,
do froito das túas obras fártase a terra.
14Ti fas xermolar herba para o gando,
e plantas para uso dos homes,
para que da terra saquen pan
24¡Cantas son, Señor, as túas obras,
todas feitas con saber!
A terra está chea das túas creaturas.
Alma miña, bendice ó Señor.
Ou Sal 32, 4-5. 6-7. I2-I3. 20 e 22
R/ (5b): A misericordia do Señor enche a terra
4A palabra do Señor é recta
e tódalas súas obras son leais:
5El quere o dereito e a xustiza,
a súa misericordia enche a terra.
6Pola palabra do Señor foron feitos os ceos,
polo alento da súa boca tódolos astros.
7Xuntou, coma nun fol, a auga do mar,
meteu en depósitos o océano.
12Feliz a nación que ten a Deus por Señor,
o pobo que El elixiu como herdade.
13Desde o ceo mira o Señor,
olla para tódolos homes;
20Nós agardámo-lo Señor:
El é o noso socorro, o noso escudo.
22Veña a nós, Señor, a túa misericordia,
como de ti o esperamos.
SEGUNDA Xen 22, 1-18 (máis longa)
Sacrificio do noso Patriarca Abraham
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE
22 1Deus puxo á proba a Abraham, chamándoo: -"¡Abraham!"
El respondeu: -"Aquí estou".
2Deus mandoulle: -"Colle o teu fillo, o único que tes e que tanto queres, Isaac, e vaite ó país de Moriah. Alí ofrecerasmo en sacrificio, no cimo dunha das montañas que eu che mostrarei".
3Abraham ergueuse cedo, aparellou o burro e tomou consigo dous criados e mailo seu
fillo Isaac. Coa leña cortada para o sacrificio, púxose ó camiño en dirección do lugar que Deus lle indicara. 4O terceiro día Abraham ergueu os ollos e viu o sitio desde lonxe.
5Abraham díxolles ós criados: -"Espera-de aquí co burro. Eu e mailo rapaz chegarémonos ata alá. Adoraremos e de seguida voltaremos onda vós". 6Abraham colleu a leña do sacrificio e púxolla a Isaac, seu fillo, ás costas. Tomou na man o lume e o coitelo, e camiñaban os dous xuntos.
7Isaac díxolle a seu pai: -"¡Meu pai!"
El respondeu: -"¿Que queres, fillo?"
O rapaz dixo: -"Levamos lume e leña. Pero ¿onde está o año para o sacrificio?"
8Abraham respondeulle: -"Meu fillo, o año Deus o proverá". E camiñaban os dous
xuntos.
9Chegados ó lugar que Deus dixera, Abraham construíu un altar, puxo enriba del a leña, atou o seu fillo Isaac e deitouno no altar, por enriba da leña. 10Despois tendeu a man e agarrou o coitelo para sacrifica-lo seu fillo.
11Mais o anxo do Señor chamou desde o ceo: -"¡Abraham! ¡Abraham!"
El respondeu: -"Aquí estou".
12O anxo dixo: -"Non póña-la man no rapaz nin lle fagas mal ningún. Agora dei
comprobado que tes temor de Deus, pois non me negáche-lo teu fillo, o único que tes".
13Abraham ergueu os ollos e viu un carneiro atrapado nunha silveira polos cornos. Botou man del e ofreceuno en sacrificio, no posto do seu fillo. 14Abraham púxolle ó lugar o nome de Moriah. Por iso aínda hoxe se di: -"Na montaña o Señor proverá".
15O anxo do Señor chamou a Abraham outra vez desde o ceo: 16-"Xúroche por min
mesmo -palabra do Señor- que por faceres isto e non me negáre-lo teu fillo, o único que tes, 17bendicireite e farei crece-los teus descendentes coma as estrelas do ceo e as areas do mar. Os teus descendentes herdarán as cidades dos inimigos. 18Tódolos pobos da terra terán bendición na túa descendencia, por me teres ti obedecido".
Ou máis breve: 1-2, 9a. 10-13. 15-18
22 1Deus puxo á proba a Abraham, chamándoo: -"¡Abraham!"
El respondeu: -"Aquí estou".
2Deus mandoulle: -"Colle o teu fillo, o único que tes e que tanto queres, Isaac, e vaite ó país de Moriah. Alí ofrecerasmo en sacrificio, no cimo dunha das montañas que eu che mostrarei".
9Chegados ó lugar que Deus dixera, Abraham construíu un altar,
10Despois tendeu a man e agarrou o coitelo para sacrifica-lo seu fillo.
11Mais o anxo do Señor chamou desde o ceo: -"¡Abraham! ¡Abraham!"
El respondeu: -"Aquí estou".
12O anxo dixo: -"Non póña-la man no rapaz nin lle fagas mal ningún. Agora dei
comprobado que tes temor de Deus, pois non me negáche-lo teu fillo, o único que tes".
13Abraham ergueu os ollos e viu un carneiro atrapado nunha silveira polos cornos. Botou man del e ofreceuno en sacrificio, no posto do seu fillo.
15O anxo do Señor chamou a Abraham outra vez desde o ceo: 16-"Xúroche por min
mesmo -palabra do Señor- que por faceres isto e non me negáre-lo teu fillo, o único que tes, 17bendicireite e farei crece-los teus descendentes coma as estrelas do ceo e as areas do mar. Os teus descendentes herdarán as cidades dos inimigos. 18Tódolos pobos da terra terán bendición na túa descendencia, por me teres ti obedecido".
SALMO RESP. Sal 15, 5 e 8. 9-10. 11
R/ (1): Gárdame, Señor, porque esperei en ti
5Ti es, Señor, a miña herdade e a miña sorte,
ti coidas do meu porvir.
8Teño ó Señor sempre diante;
con El á dereita non caerei.
9Por iso o meu corazón está contento,
as miñas entrañas reloucan
e o meu corpo está seguro.
10Ti non abandonarás á morte a miña vida,
nin deixarás que o teu amigo vexa a corrupción.
11Mostrarasme o camiño da vida:
a túa presencia éncheme de alegría;
a túa dereita, de gozo eterno.
TERCEIRA Ex 14, 15 - 15, 1
Pasaron os fillos de Israel polo medio do mar seco
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ÉXODO
15O Señor díxolle a Moisés: -"¿Que queixas son esas cara a min? Manda ós israelitas que se poñan en marcha. 16Ti ergue a vara, alonga a man sobre o mar e párteo en dous, de xeito que os israelitas pasen polo medio a pé enxoito. 17Eu endurecerei o corazón dos exipcios, que seguirán perseguíndovos. E mostrareime glorioso á conta do faraón, á dos seus carros e á dos seus cabaleiros. 18O mostra-la miña gloria á conta deles, aprenderán os exipcios que eu son Iavé".
19O anxo de Deus, que ía diante das hostes de Israel, cambiouse e púxose detrás. Tamén se moveu de diante para detrás a columna de nube. 20Púxose entre os exércitos de Exipto e os de Israel. A nube por unha banda era de tebra e pola outra alumaba a noite, de xeito que en toda a noite non puideron aproximarse os uns ós outros.
21Moisés alongou a man sobre o mar, e o Señor removeuno cun vento forte do leste, que soprou toda a noite, ata seca-lo mar, coas augas partidas. 22Os israelitas entraron polo medio do mar a pé enxoito. As augas facían muros á súa dereita e á súa esquerda. 23Os exipcios que os perseguían, a cabalería do faraón, os carros e os cabaleiros, entraron no mar tras deles.
24Cerca da madrugada, ollou o Señor desde a columna de nube e de lume para o
campamento exipcio e cubriuno de confusión. 25Pexou as rodas dos carros, de xeito que non podían case que andar. Os exipcios entón dixeron: -"Fuxamos dos israelitas, pois Iavé loita por eles contra nós".
26O Señor díxolle a Moisés: -"Estende a man cara ó mar, e as augas volveranse sobre os exipcios, os seus carros e os seus cabaleiros". 27Moisés alongou a man cara ó mar e,
contra a mañá, este volveu ó seu sitio. 28Os exipcios, fuxindo, deron con el, e o Señor
alagounos nas súas augas. As augas, ó xuntárense, cubriron os carros, os cabaleiros e todo o exército do faraón, que entrara no mar tras de Israel. Non quedou nin sequera un.
29Os israelitas pasaron a pé enxoito polo medio do mar, mentres as augas facían muro á súa dereita e á súa esquerda. 30Aquel día salvou o Señor a Israel do poder dos exipcios.
Israel puido ver na beira do mar os exipcios mortos. 31Israel recoñeceu con que man
poderosa o Señor tratara ós exipcios. O pobo temeu ó Señor e creu nel e no seu servo
Moisés.
15 1Entón Moisés e os israelitas cantaron este canto ó Señor:
-"Cantarei ó Señor, que se cubriu de gloria,
cabalo e cabaleiro alagou no mar.
SALMO RESP. Ex 15, 1-2 . 3-4. 5-6. 17- 18
R/ (1a): Cantemos ó Señor, que se cubriu de gloria
15 1Moisés e os israelitas cantaron este canto ó Señor:
-"Cantarei ó Señor, que se cubriu de gloria,
cabalo e cabaleiro alagou no mar.
2 O Señor é a miña forza, a razón do meu canto,
El é a miña salvación.
El é o meu Deus, e louvareino,
o Deus de meu pai, e enxalzareino.
3 O Señor é un guerreiro.
O seu nome é Iavé.
4 Alagou no mar ó faraón cos seus exércitos,
a flor dos seus capitáns afogou no Mar Rubio.
5 Os abismos cubríronos,
baixaron ó fondo coma pedras.
6 A túa destra, Señor, distínguese pola forza,
a túa destra, Señor, tronza ós inimigos.
17Ti leváchelo e plantáchelo na túa propiedade,
no lugar onde fixeches, Señor, a túa morada,
no santuario que ti fundaches coas túas mans.
18 O Señor reinará por sempre.
CUARTA Is 54, 5-14
Pola súa sempiterna misericordia, o teu redentor, o Señor, tivo misericordia de ti
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
5Velaí o teu Facedor, o teu Creador,
Señor Todopoderoso é o seu nome.
Certo que o teu Redentor é o Santo de Israel,
chámase Deus de toda a terra.
6Si, o Señor chamoute
coma a esposa abandonada e aflixida no espírito,
e coma a esposa da xuventude,
que de certo foi rexeitada;
o teu Deus díxoche:
7"Durante un pouco tempo abandoneite,
pero con inmensa compaixón recollereite.
8Por un arrebato de ira escondín a miña cara de ti algún tempo
pero con amor eterno teño compaixón de ti
-dixo o Señor, o teu Redentor-.
9Si, nos días de Noé aconteceume isto:
xurei que as augas de Noé non volverían cruzar sobre a terra,
así tamén xurei que non me enfadaría contra ti nin te ameazaría.
10Pois os montes moveranse e os outeiros abanearán,
pero o meu amor non se moverá de onda ti
e a miña alianza de paz non cambaleará
-dixo o Señor, que ten compaixón de ti-.
11Aflixida, azoutada polos ventos, non es compadecida.
Olla que eu asento con cordel de color as túas pedras
e ciméntote con zafiros.
12Asento as túas torres con rubís, e as túas portadas con pedras de cuarzo.
Toda a túa muralla con pedras preciosas.
13Tódolos teus fillos son discípulos do Señor,
e mestres da paz son os teus fillos,
14(e) estabas ben afincada na xustiza.
Gárdate lonxe da opresión. ¡Non teñas medo!
E lonxe do terror. ¡Que a ti non se arrime!
SALMO RESP. Sal 29, 2 e 4. 5-6. 11 e 12a e 13b
R/ (2a): Eu lóuvote, Señor, que me liberas
2Eu lóuvote, Señor, que me liberas
e non deixas que o inimigo faga riso de min.
4sácasme do abismo
e mantesme na vida,
lonxe dos que baixan ó sepulcro.
5Cantádelle ó Señor os seus amados,
louvade o seu santo nome.
6O seu asaño dura só un intre;
o seu favor, toda a vida.
Se hai pranto á tardiña,
ó abrente xa hai ledicia.
11Escoita, Señor; ten compaixón de min,
se ti, Señor, a miña axuda.
12Ti podes troca-lo loito en danza,
13Señor, meu Deus,
por sempre te hei louvar.
QUINTA Is 55, 1-11
Vinde a min para que teñades vida e establecerei convosco alianza sempiterna
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Di o Señor:
55 1¡Ouh, sedentos todos, vinde por auga!
Os que non tedes prata, vinde,
comprade comida e comede,
vinde e comprade comida;
sen prata e sen diñeiro (comprade) viño e leite.
2Porque cambiades prata polo que non é pan
e o voso xornal polo que non farta.
Escoitádeme ben:
comede ben e que a vosa gorxa se alegre coa graxa.
3Baixade o oído e vinde onda min,
facédeme caso e revivirán as vosas ilusións,
pois pactarei convosco unha alianza eterna,
os beneficios de David que se manteñen firmes.
4Velaí: fareino pregoeiro das nacións,
príncipe e lexislador das nacións.
5Convocarás un pobo que non coñeces,
e un pobo que non te coñece correrá onda ti,
polo Señor, o teu Deus, e polo santo de Israel,
que ¡tanto te glorificou!
6Buscade o Señor mentres se deixa atopar,
invocádeo mentres está cerca.
7Que o malvado deixe o seu vieiro,
e que o home pecador (deixe) os seus plans,
que se volva ó Señor para que teña misericordia del,
que (se volva) ó noso Deus
que ¡tanto engrandece ó perdoar!
8Pois si, os meus plans non son os vosos plans,
nin os vosos vieiros son os meus vieiros
-é o Señor quen fala-.
9¡Canto máis altos son os ceos cá terra!
Así son máis altos os meus plans cós vosos plans,
e os meus vieiros do que os vosos vieiros.
10Velaí: como a chuvia e a neve baixan do ceo
e non voltan alá sen enchoupa-la terra,
fecundala e facela brotar,
para que lle dea semente ó que sementou
e pan ó que come,
11así tamén será a miña palabra que sae da miña boca:
non voltará a min en van,
senón que fará o que eu queira,
e conseguirá aquilo para o que a mandei.
SALMO RESP. Is 12, 2-3. 4bcd. 5-6
R/ (3): Sacaredes auga con gozo das fontes de salvación.
2Velaí, Deus é a miña salvación, terei confianza, e non medo.
El é a miña forza, por isto louvareino.
Si, o Señor é a miña salvación".
3Sacaredes auga con gozo das fontes de salvación.
4"Dádelle gracias ó Señor, invocade o seu nome.
Dade a coñecer entre os pobos os seus feitos,
facédelle a lembranza de que é grande o seu Nome.
5Cantádelle ó Señor. De verdade fixo cousas magníficas,
que serán coñecidas en toda a terra.
6Clamade con gozo e ledicia, habitantes de Sión:
Que grande é no medio de ti o Santo de Israel".
SEXTA Bar 3, 9-15. 32 - 4, 4
Anda para glorificación do Señor
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE BARUC
9Escoita, Israel, mandamentos de vida;
atende ben, para aprender a discernir.
10¿Que sucede, Israel? ¿Por que estás no país dos inimigos,
e avellentaches nun país estranxeiro?
11¿Por que te volviches impuro cos seus cadáveres,
e fuches contado cos que van ó Hades?
12Abandonáche-la fonte da sabedoría.
13Se camiñases polo vieiro de Deus,
habitarías en paz para sempre.
14Aprende onde está o discernir,
onde está a forza,
onde está a intelixencia para coñecer;
aprende tamén onde está a vida longa e a felicidade,
onde está a luz dos ollos e a paz.
15¿Quen atopou o seu lugar?
¿Quen entrou nos seus tesouros?
32Pero o que o sabe todo, coñécea,
invéntaa co seu saber.
O que formou a terra para a eternidade,
encheuna de animais de catro patas.
33O que lle manda á luz que veña,
chamouna e ela obedeceu con temor.
34As estrelas lampexaron lediciosas nos seus escondedoiros,
35El chamounas e respondéronlle:
"¡Aquí estamos!"
Lampexaron con ledicia para o seu Creador.
36Este é o noso Deus,
non hai outro a El comparable.
37El inventou todo o camiño da sabedoría
e ensinoullo a Xacob,
o seu servo, e a Israel, o seu benquerido.
38Despois disto, a sabedoría apareceu sobre a terra
e viviu entre os homes.
4 1Ela é o libro dos mandamentos de Deus,
a Lei que permanece para sempre.
Tódolos que a aprezan terán a vida,
e os que a deixan a un lado perecerán.
2Convértete, Xacob, e abrázaa;
camiña cara á claridade, ó encontro da súa luz.
3Non lle deas a outro a túa gloria;
nin os teus privilexios a unha nación estranxeira.
4Somos felices, Israel,
porque o que agrada a Deus déusenos a coñecer.
SALMO RESP. Sal 18, 8. 9. 10. 11
R/ (Xn 6, 68c): Señor, ti tes palabras de vida eterna
8A terra estarrécese e treme,
os fundamentos dos montes estremecen,
abalan por causa da súa ira.
9Do seu nariz sobe fume,
da súa boca lume devorante,
de todo el ascuas acesas.
10Abaixa o ceo e descende
con mesta néboa debaixo dos seus pés.
11Voa a cabalo dun querube,
subindo nas ás do vento.
SETIMA Ez 36, 16-17a. 18-28
Derramarei sobre vós auga limpa, e dareivos un corazón novo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE EZEQUIEL
16Veume a palabra do Señor nestes termos:
17-Fillo de Adam, cando a Casa de Israel habitaba na súa terra,
volvérona impura co seu comportamento e cos seus feitos;
18Pero eu desafoguei o meu noxo neles polo sangue
que verteron sobre a terra,
e polos feitos cos que a mancharon.
19Entón eu esparexinos por entre os pobos
e dispersáronse polos países;
xulgueinos conforme o seu comportamento
e conforme os seus feitos.
20O entraren nas nacións onde foron,
profanaron o meu santo Nome,
e dicíase deles:
"Estes son o pobo do Señor,
e tiveron que saír da terra del".
21Entón eu tiven consideración co meu santo Nome,
o que profanara a Casa de Israel
entre os pobos onde fora.
22Por isto, dille á Casa de Israel:
Así fala o meu Señor, Iavé:
-Casa de Israel, non por vós vou eu actuar,
senón por mor do meu santo Nome,
que vós profanastes entre as nacións onde fostes.
23Pois vou facer que se recoñeza a santidade do meu grande Nome,
profanado entre as nacións nas que vós o profanastes.
Entón recoñecerán estas nacións que eu son o Señor
-é o meu Señor, Iavé, quen fala-,
cando eu vos faga recoñece-la miña santidade na súa presencia.
24Pois recollereivos das nacións,
xuntareivos de tódolos países
e traereivos á vosa terra.
25Asperxerei sobre vós auga purificadora e quedaredes puros;
de tódalas vosas impurezas e de tódalas vosas idolatrías heivos purificar.
26Dareivos un corazón novo
e poñerei nas vosas entrañas un espírito novo;
sacarei da vosa carne o corazón de pedra
e poreivos un corazón de carne.
27Porei nas vosas entrañas o meu espírito
e farei que camiñedes conforme os meus preceptos
e que gardéde-los meus mandamentos e os cumprades.
28Viviredes no país que lles dei a vosos pais:
seréde-lo meu pobo e eu serei o voso Deus.
SALMO RESP. Sal 41, 3. 5bcd; Sal 42, 3. 4
R/ (Sal 41, 2): Como ansía o cervo as fontes de auga viva,
así a miña alma ten ansias de ti, Deus
3A miña alma ten sede do Deus vivo:
¿cando verei o rostro de Deus?
5-"Eu marchaba á fronte do pobo
cara á casa de Deus,
entre voces de xúbilo e louvanza
de xentío en festa".
3Manda a túa luz e a túa verdade,
que elas me guiarán;
levaranme ó teu monte santo,
á túa mesma morada.
4Achegareime ó altar de Deus,
o Deus da miña alegría,
e louvareite ó son da cítola,
Deus, o meu Deus.
Ou, cando se celebra o bautismo, Is 12 como despois da lectura n. 5
Ou tamén Sal 50, 12-13. 14-15. 18-19
R/ (12a): Crea, Deus, en min un corazón puro,
12Crea, Deus, en min un corazón puro,
renóvame por dentro cun espírito firme.
13Non me botes da túa presencia
e non tires de min o teu santo espírito.
14Devólveme a alegría da túa salvación,
sostenme co espírito xeneroso.
15Ensinarei o teu camiño ós pecadores
e volverán a ti os descarriados.
18Con sacrificios ti non te compraces,
se che ofrezo holocaustos, non os aceptarás:
19O meu sacrificio, Deus, será o espírito contrito:
o corazón contrito e humilde
ti, Deus, non o desprezas.
PRIMEIRA DO NOVO TESTAMENTO Rm 6, 3-11
Cristo resucitado de entre os mortos xa non morre máis
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS ROMANOS
Irmáns e irmás:
3¿Ignorades que a cantos nos bautizaron para Cristo Xesús, bautizáronos para unirnos á morte del? 4Enterrámonos, logo, con el polo bautismo para a morte, para que, como Cristo foi resucitado dos mortos pola gloria do Pai, así tamén nós camiñemos nunha vida nova. 5Pois se fomos enxertados nel pola semellanza dunha morte coma a del, seguro que tamén o seremos por unha resurrección semellante.
6Tendo en conta isto, o noso home vello foi crucificado, para que fose destruído o corpo pecador, a fin de non servirmos máis ó pecado. 7Porque o que morre queda liberado do pecado.
8Se xa morremos con Cristo, cremos que tamén viviremos con El; 9e ben sabemos que
Cristo, resucitando dos mortos, xa non morre máis, a morte xa non pode nada contra El. 10Porque o seu morrer foi un morrer ó pecado para sempre, mais o seu vivir é un vivir para Deus. 11Así tamén, vós considerádevos mortos ó pecado, pero vivos para Deus en Cristo Xesús.
SALMO RESP. Sal 117, 1-2. 16ab-17. 22-23
R/ Aleluia. Aleluia. Aleluia.
1Louvade o Señor porque é bo,
porque o seu amor é eterno.
2Que o diga a casa de Israel:
o seu amor é eterno;
16a dereita do Señor é poderosa,
a dereita do Señor é valente.
17Non hei morrer, vivirei
e cantarei os feitos do Señor.
22A pedra que desbotaron os canteiros
convértese en pedra angular.
23Isto é cousa do Señor,
admirable feito á nosa vista.
EVANXEO
Lc 24, 1-12
¿Cómo é que buscades entre os mortos a quen vive?
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
24 1A madrugada do primeiro día da semana foron ó sepulcro, levando os perfumes que tiñan preparados. 2Pero atoparon quitada a lousa, arredada do sepulcro. 3Entraron, e viron que o corpo do Señor non estaba alí. 4Entón, mentres estaban todas perplexas por aquilo, apareceron dous homes con vestidos resplandecentes. 5Cheas de medo, miraban para o chan; pero eles preguntaron:
-¿Por que buscades entre os mortos a quen está vivo? 6Non está aquí; resucitou.
Recordade o que vos dicía en Galilea: 7que cumpría que entregasen o Fillo do Home nas mans dos pecadores, que o crucificasen e que resucitase ó terceiro día.
8A elas acordáronlles aquelas palabras súas, 9e, volvendo do sepulcro, anunciáronllelo ós Once e a tódolos demáis. 10Eran elas: María Magdalena, Xoana, María a de Santiago. E tamén as outras que as acompañaban lles dicían o mesmo ós apóstolos; 11pero eles non lles daban creto: parecíalles un desatino das mulleres.
12Mesmo así, Pedro ergueuse e foi correndo ó sepulcro; abaixándose, viu as vendas soas; e, todo abraiado polo acontecido, volveu para a súa casa.