Domingo 3 de Pascua
3º DOMINGO DE PASCUA - CICLO C
Primeira Lectura Feit 5, 27b-32. 40b-41
Nós somos testemuñas destas palabras e tamén o Espírito Santo,
LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Naqueles días, o xefe dos sacerdotes interrogou os apóstolos:
‑ Expresamente vos mandamos que non ensinásedes nese nome, e vós enchestes Xerusalén coa vosa doutrina. Vós queredes botar sobre nosoutros o sangue dese home.
Pedro e os apóstolos responderon:
‑ Cómpre obedecer a Deus antes ca aos homes. O Deus de nosos pais resucitou a Xesús, a quen vós matastes colgándoo dun madeiro; pois a este enxalzouno Deus coa súa dereita, facéndoo Xefe e Salvador, a fin de lle outorgar a Israel a conversión e o perdón dos pecados. E nós somos testemuñas destas cousas e tamén o Espírito Santo, que Deus dá aos que o obedecen.
Azoutaron aos apóstolos e ordenáronlles que non falasen no nome de Xesús, e deixáronos ir.
Eles saíron de diante do consello moi alegres de resultaren dignos de sufrir por mor do nome de Xesús.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 29, 2 e 4. 5 e 6. 11 e 12a e 13b
R/ (2a): Eu lóote, Señor, porque me libraches.
Ou: Aleluia.
Eu lóote, Señor, porque me libraches
e non deixaches rirse de min os inimigos.
sacaches do abismo a miña vida,
fixéchesme revivir,
lonxe dos que baixan ao sepulcro.
Cantádelle ao Señor os seus amados,
loade o seu santo nome.
O seu furor dura só un intre;
o seu favor, toda a vida.
Se hai pranto á tardiña,
ó abrente xa hai ledicia.
Escoita, Señor; ten compaixón de min,
Señor, ven socorrerme.
Trocaches o meu lamento en danza,
Señor, meu Deus, hei loarte por sempre.
Segunda Lectura Ap 5, 11-14
É digno o Año a quen mataron de recibir a forza e a riqueza
LECTURA DO LIBRO DA APOCALIPSE
Eu, Xoán, vin e oín a voz de moitos anxos arredor do trono e dos animais e dos anciáns: o número deles era de milleiros e milleiros. Proclamaban con forte voz:
"Merecente é o Año, por estar degolado,
de recibir o poder, a riqueza, a sabedoría, a forza,
a honra, a gloria e a bendición".
E oín que todas as criaturas que están no ceo e na terra e debaixo da terra e enriba do mar e todas as cousas que hai nelas, proclamaban:
"Para quen está sentado no trono e para o Año:
a bendición, a honra, a gloria e o poder
polos séculos dos séculos".
E os catro animais dicían: "Amén" e os anciáns caeron en adoración.
Palabra do Señor R/. Grazas a Deus
ALELUIA
Se non se canta, pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
Resucitou Cristo, que creou todas as cousas
e tivo misericordia do xénero humano.
Aleluia.
Evanxeo Xn 21, 1-19 (longo)
Foi Xesús, colleu o pan e déullelo, e igualmente o peixe
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Naquel tempo, aparecéuselles outra vez Xesús aos seus discípulos onda o lago de Tiberíades. Foi deste xeito: estaban xuntos Simón Pedro, Tomé o chamado Xemelgo, Natanael o de Caná de Galilea, os do Zebedeo, e mais outros dous discípulos seus.
Simón Pedro díxolles:
‑ Vou pescar.
Eles contestaron:
‑ Imos tamén nós contigo.
Saíron, e subiron a bordo. Pero aquela noite non colleron nada. Xusto cando acababa de romper o día, presentouse Xesús na ribeira do lago. Pero non se decataron os discípulos de que era Xesús. Xesús preguntoulles:
‑ Rapaces, tedes algo que comer?
Eles responderon:
‑ Non.
Díxolles entón:
‑ Largade o aparello por estribor e atoparedes.
Eles largárono, e xa non podían halalo a bordo, de tanto peixe. Entón, aquel discípulo a quen amaba Xesús díxolle a Pedro:
‑ É o Señor.
Entón Simón Pedro, ao escoitar que era o Señor, cinguiu o vestido ‑ pois estaba espido ‑ e botouse ao mar. Os outros discípulos chegaron no bote -porque non estaban lonxe da terra senón a menos de cen metros-, remolcando o aparello cos peixes.
Cando vararon en terra, viron que había unhas brasas cun peixe enriba, e mais pan.
Xesús díxolles:
‑ Traede peixes dos que acabades de coller.
Simón Pedro subiu ao bote e arrastrou para terra o aparello cheo de cento cincuenta e tres peixes grandes; e, con seren tantos, non rachou o aparello.
Xesús díxolles:
‑ Vinde comer.
Ningún dos seus discípulos se atrevía a preguntarlle "ti quen es", sabedores de que era o Señor. Foi Xesús, colleu o pan e déullelo, e igualmente o peixe.
Esta foi a terceira vez que Xesús se manifestou aos seus discípulos resucitado de entre os mortos.
Cando xa comeran, preguntoulle Xesús a Simón Pedro:
‑ Simón de Xoán, ámasme máis ca estes?
El contestoulle:
‑ Si, Señor, ti sabes que te quero.
Xesús díxolle:
‑ Apacenta os meus años.
E de novo preguntoulle por segunda vez:
‑ Simón de Xoán, ámasme?
El respondeulle:
‑ Si, Señor, ti sabes que te quero.
Xesús díxolle:
‑ Apacenta as miñas ovellas.
E preguntoulle por terceira vez:
‑ Simón de Xoán, quéresme?
Entristeceuse Pedro de que lle preguntase por terceira vez "quéresme?", e respondeulle:
‑ Señor, ti sábelo todo, ti ben sabes que te quero.
Xesús díxolle:
‑ Apacenta as miñas ovellas. Con toda verdade cho aseguro: cando eras novo vestíaste ti e ías onde querías; cando te fagas vello, estenderás as túas mans, e vestirate outro e levarate onde non queres.
Dixo isto para significar con que clase de morte había de dar gloria a Deus. E despois engadiu:
- Sígueme.
Palabra do Señor R/. Loámoste, Cristo