Semana 2
SEMANA 2ª DA CORESMA
230.- LUNS
PRIMEIRA Dn 9, 4b-10:
Pecamos, fixémo-lo que é malo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE DANIEL
-Aténdeme, Señor, Deus grande e terrible,
que consérva-la alianza e a benevolencia
cos que te aman e observan os teus mandamentos.
5Nós pecamos, cometemos crimes, fomos impíos,
rebelámonos, afastándonos dos teus mandamentos e preceptos.
6Non fixemos caso dos teus servos os profetas,
que lles falaron no teu nome ós nosos reis,
ós nosos xefes, ós nosos pais
e a toda a poboación do país.
7Ti, Señor, te-la razón,
pero nós témo-la cara chea de vergonza,
como lles pasa hoxe ós homes de Xudá,
ós habitantes de Xerusalén
e a todo Israel, vivan preto ou lonxe,
en tódolos países por onde os espallaches
a causa das infidelidades que cometeron contra Ti.
8Señor, a vergonza canga sobre nós,
sobre os nosos reis, os nosos xefes e os nosos pais,
porque pecamos contra Ti.
9Pero é propio do Señor, noso Deus,
ter misericordia e perdoar,
aínda que nos teñamos rebelado contra El.
10Non fixemos caso do Señor, noso Deus,
de obedece-las instruccións que El nos deu
por medio dos profetas, os seus servos.
SALMO RESPONSORIAL Sal 78, 8. 9. 11 e 13
R/ (Sal 102, 10a): Señor, non teñas en conta o noso pecado
8Non nos teñas en conta os pecados dos pais,
chegue axiña a túa piedade,
que estamos esgotados.
9Axúdanos, Deus, Salvador noso,
pola gloria do teu nome;
líbranos, perdoa as nosas culpas,
por mor do teu nome.
11Que chegue ata a ti o pranto dos cativos
e que o teu brazo poderoso salve os condenados á morte.
13Nós, o teu pobo, ovellas do teu rabaño,
cantaremos polas xeracións as túas louvanzas.
VERSIÑO Cf. Xn 6, 63c. 68c:
As túas palabras, Señor, son espírito e vida;
ti tés palabras de vida eterna
EVANXEO Lc 6, 36-38:
Perdoade e seredes perdoados
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Dilles Xesús ós seus discípulos:
36Sede compasivos coma o voso Pai é compasivo.
37Non xulguedes, e non vos xulgarán; non condenedes, e non vos condenarán;
perdoade, e hanvos perdoar. 38Dade, e darásevos a vós: unha boa medida -acugulada,
rebordada, apretada- seravos botada no voso regazo; pois coa medida que midades
hanvos medir a vós.
231.- MARTES
PRIMEIRA Is 1, 10. 16-20:
Aprendede a face-lo ben, buscade a rectitude
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
10Acollede as palabras do Señor, xefes de Sodoma.
Prestade atención á lei do noso Deus, pobo de Gomorra.
16Lavádevos, purificádevos,
apartade dos meus ollos a ruindade dos vosos feitos.
Deixade de berrar.
17Aprendede a face-lo ben, buscade a xustiza
encamiñade ó avergonzado, facédelle xustiza ó orfo, defendede a viúva.
18Agora vinde acá, e razoemos xuntos -di o Señor:
Aínda que os vosos pecados fosen coma o granate, coma a neve branquexarán;
aínda que fosen vermellos coma o carmesí, coma lá se volverán.
19Se vos convertedes e facedes caso, comeredes do mellor da terra.
20Pero se non queredes e resistides, coa espada seredes comidos.
Ollade que fala a boca do Señor.
SALMO RESPONSORIAL Sal 49, 8-9. 16bc-17 . 21 e 23
R/ (23b): Ó que vai por bo camiño
dareille a salvación de Deus.
8Non te reprendo polos teus sacrificios,
pois os teus holocaustos están sempre ante min.
9Eu non aceptarei becerros do teu gando
nin carneiros dos teus rabaños,
16"¿Para que recíta-los meus mandatos
e levas na boca a miña alianza,
17ti que despréza-la instrucción
e te viras de costas contra os meus preceptos?
21Cando isto fas, ¿terei eu que calar?
¿Pensas que son coma ti?
Repréndote e acúsote á cara".
23O que ofrece louvanza dáme gloria;
ó que vai por bo camiño
dareille a salvación de Deus.
VERSIÑO Ez 18, 31:
Arredade lonxe de vós tódalas vosas maldades, di o Señor,
e procurádevos un corazón novo e un espírito novo
EVANXEO Mt 23, 1-12:
Din pero non fan
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
23 1Xesús dirixiuse ós discípulos e mais á xente 2dicindo:
-Na cátedra de Moisés sentaron os letrados e mailos fariseos. 3Facede, logo, e cumpride
canto vos digan, pero non imitéde-la súa conducta porque falan pero non cumpren.
4Atan fardos pesados e cánganos no lombo dos outros, pero eles nin un dedo poñen para
os mover. 5Todo o que fan é para que os vexan: visten aparatosamente, ancheando as
filacterias e as franxas dos seus mantos; 6buscan os primeiros postos nos banquetes e os
primeiros asentos nas sinagogas; 7que lles fagan reverencias nos rueiros e que os
chamen "mestre".
8Pero vós non vos fagades chamar "señor mestre", pois un só é o voso Mestre, e todos
vós sodes irmáns. 9E a ninguén chamedes "pai" na terra porque un só é o voso Pai: o
celestial. 10Nin tampouco vos fagades chamar "dirixentes", porque un só é o voso
dirixente: Cristo. 11O máis importante entre vós debe se-lo voso servidor. 12Porque
quen se enaltece será rebaixado, e quen se rebaixa será enaltecido.
232.- MÉRCORES
PRIMEIRA Xer 18, 18-20:
Vide e castiguémolo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS
18Dixeron:
-Ollade, tramemos plans contra Xeremías,
pois a Lei non lle faltará ó sacerdote,
nin o consello lle faltará ó sabio,
nin a palabra ó profeta;
vinde, castiguémolo pola súa lingua,
e non fagamos caso das súas verbas.
19-Aténdeme, Señor,
escoita a voz dos meus inimigos.
20¿Págase, acaso, mal por ben?
Velaquí que cavaron para min un pozo.
Lémbrate de que estiven ante ti,
para falar ben a favor deles,
para apartar deles o teu noxo.
SALMO RESPONSORIAL Sal 30, 5-6. 14. 15-16
R/ (17b): Sálvame, Señor, pola túa misericordia
5Tírame da rede que me tenden,
pois ti e-lo meu refuxio.
6Nas túas mans encomendo a miña vida,
e ti librarasme, Señor, Deus fiel.
14Oio o murmurar da xente
-terror por tódolos lados-,
cando se xuramentan contra min
e traman quitarme a vida.
15Mais eu teño confianza en ti, Señor,
e digo: -"Ti e-lo meu Deus.
16Nas túas mans está o meu porvir:
líbrame do poder dos inimigos e dos meus perseguidores.
VERSIÑO Xn 8, 12:
Eu son a luz do mundo, di o Señor;
quen me segue, terá a luz da vida
EVANXEO Mt 20, 17-28:
Condenarano a morte
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
17Segundo ía subindo Xesús a Xerusalén, chamou a un lado os Doce polo camiño e
díxolles:
18-Vede que subimos a Xerusalén, e que alí lles van entrega-lo Fillo do Home ós sumos
sacerdotes e mais ós letrados; condenarano a morte, 19e entregarano ós pagáns para que
fagan riso del, o azouten e o cruci-fiquen; pero ó terceiro día resucitará.
20Entón achegóuselle a nai dos fillos do Zebedeo cos seus fillos, postrándose para
pedirlle algo. 21El preguntoulle:
-¿Que queres?
Respondeulle:
-Manda que estes dous fillos meus senten un á túa dereita e outro á túa esquerda no teu
Reino.
22Respondeulle Xesús:
-Non sabéde-lo que pedides. ¿Poderedes bebe-lo cáliz que eu teño que beber?
Respondéronlle:
-Podemos.
23Xesús replicou:
-O meu cáliz beberédelo; pero o sentar á miña dereita ou á miña esquerda, iso non
depende de min concedelo: é para quen o meu Pai o ten preparado.
24O escoitaren isto os outros dez, anoxáronse todos cos dous irmáns. 25Entón Xesús
chamou por eles e díxolles:
-Xa sabedes que os xefes dos pobos os tiranizan, e os poderosos os asoballan. 26Pero
entre vós non pode ser así. Nin moito menos: quen queira ser importante, que sirva ós
demais; 27e quen queira se-lo primeiro, que sexa o máis servicial; 28porque o Fillo do
Home non veu a que o sirvan, senón a servir e a entrega-la súa vida en rescate por todos.
233.- XOVES
PRIMEIRA Xer 17, 5-10:
Maldito quen confía no home; bendito quen confía no Señor
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS
5Así fala o Señor:
-Maldito o home que confía no home:
pon a súa forza na carne, e retira do Señor o seu corazón.
6Será coma un cardo no ermo, non verá vi-la fartura;
habitará nas pedras do deserto, terra salobre e inhabitable.
7Bendito o home que confía en Deus:
a súa esperanza é o Señor.
8Será coma unha árbore trasplantada xunto á auga,
que bota as súas raíces para o regueiro;
non notará cando veña a seca,
e a súa follaxe estará frondosa;
nos anos de seca non terá preocupacións,
pois non deixará de dar froito.
9O máis persoal e propio de todo é o corazón;
é o máis íntimo: ¿quen o coñecerá?
10Eu, o Señor, son quen escruto as intencións,
quen examina os sentimentos,
para lle dar a cada un conforme o seu comportamento,
conforme o froito das súas obras.
SALMO RESPONSORIAL Sal 1, 1-2. 3. 4 e 6
R/ (Sal 39, 5a): Benaventurado aquel que puxo no Señor a súa esperanza
1Benaventurado aquel
que non se guía polo consello dos malvados,
nin se detén no camiño dos pecadores,
nin senta na xunta dos burlóns,
2senón que ten o seu contento na vontade do Señor
e nela remoe día e noite.
3É coma árbore plantada onda os regueiros:
dá froito ó seu tempo,
as súas follas non murchan,
e todo o que fai acaba ben.
4Non son así os malvados,
serán coaño que leva o vento.
6pois do camiño dos xustos coida o Señor,
mentres vai á perdición o camiño dos malvados.
VERSIÑO Cf. Lc 8, 15:
Benaventurados aqueles que reteñen a palabra de Deus
en corazón bo e perfecto,
e aportan froitos con paciencia
EVANXEO Lc 16, 19-31:
Recibiches bens e Lázaro males; agora éste é consolado, e tí atormentado
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Dilles Xesús ós fariseos:
19Había un home rico que vestía roupa de púrpura e liño fino, e que celebraba tódolos
días espléndidos banquetes. 20O pé da súa porta xacía un pobre, chamado Lázaro, todo
cuberto de chagas, 21que estaba desexando mata-la fame co que caía da mesa do rico; e
incluso os cans se achegaban a lle lambe-las chagas.
22Resulta que morreu o pobre, e levárono os anxos ó seo de Abraham. Morreu tamén o
rico, e enterrárono. 23Estando no lugar dos mortos, no medio dos tormentos, erguendo
os ollos viu a Abraham e mais a Lázaro no seu seo. 24Entón suplicoulle dicindo: "Ai,
pai Abraham, ten dó de min; mándame a Lázaro para que molle o seu dedo na auga e
refresque a miña lingua, porque me atormenta o lume". 25Pero Abraham contestoulle:
"Fillo, recorda que ti recibiches bens na túa vida, mentres Lázaro recibiu males; agora el
recibe consolo e ti tormento. 26Ademais, entre nós e vós hai un abismo insalvable; de
xeito que desde aquí non se pode pasar onda vós, nin desde aí se pode vir onda nós".
27Entón el insistiu: "Suplícoche, pai Abraham, que o mandes a casa do meu pai, 28onde
teño cinco irmáns, para que lles fale claramente e non veñan dar a este lugar de
tormentos". 29Pero Abraham respondeulle: "Xa teñen a Moisés e os Profetas: que lles
fagan caso a eles".
30El volveu insistir: "Pero non llelo van facer, pai Abraham, non; se un morto vai onda
eles, seguro que se converterán". 31Pero Abraham replicoulle: "Se a Moisés e mais ós
Profetas non lles fan caso, tampouco llo farán nin a un morto resucitado".
234.- VENRES
PRIMEIRA Xen 37, 3-4. 12-13a. 17b-28:
Velaí vén o soñador; vinde e matémolo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE
3Israel quería a Xosé máis ca a ningún dos fillos, porque lle nacera na vellez. E
encargou para el unha túnica de mangas. 4Seus irmáns, ó dárense conta de que seu pai o
prefería, colléronlle xenreira e non podían falar de boas con el.
12Os irmáns de Xosé foran para Xequem apacenta-los fatos de seu pai. 13Israel díxolle
a Xosé: -"Teus irmáns estarán co gando en Xequem. Ven, que te vou mandar onda eles".
Xosé foi tras eles, e encontrounos en Dotán.
18Vírono eles desde lonxe e, antes de que chegase, matinaron matalo. 19Dicíanse uns ós
outros: -"Aí vén ese soñador. 20Imolo matar agora mesmo. Botarémolo nun pozo e
diremos que unha fera salvaxe o devorou. Veremos en que paran os seus soños".
21En oíndo isto Rubén, tratou de o librar das súas mans, e propuxo: -"Non lle quitémo-
la vida". 22E engadiu, coa intención de o salvar e de llo volver a seu pai: -"Non vertáde-
lo seu sangue. Botádeo nunha cisterna do deserto, pero non poñáde-las mans nel".
23En chegando Xosé onda os irmáns, estes quitáronlle a túnica, aquela túnica de mangas
que levaba posta, 24e despois guindárono na cisterna. Pero esta non tiña auga.
25Sentados para comer, ergueron os ollos e viron unha caravana de ismaelitas que viña
de Galaad, cos camelos cargados de especias, de bálsamo e resina, camiño de Exipto.
26Nisto díxolles Xudá a seus irmáns:
-"¿Que proveito tiraremos con mata-lo noso irmán e tapa-lo seu sangue? 27Vaiamos,
vendámosllelo ós ismaelitas. Non poñámo-las mans nel, pois é noso irmán, do noso sangue".
Os irmáns asentiron. 28Pasaron uns caravaneiros madianitas, e os irmáns tiraron a Xosé do
fondo do pozo. Por vinte moedas de prata vendérono ós ismaelitas, que o levaron a Exipto.
SALMO RESPONSORIAL Sal 104, 16-17. 18-19. 20-21
R/ (5a): Recordade as marabillas que fixo o Señor
16Chamou a fame sobre a terra,
cortou o abasto do pan.
17Mandou diante deles un home,
foi vendido Xosé coma escravo.
18Atáronlle os pés con grillóns,
botáronlle cadeas de ferro ó pescozo,
19ata que chegou a hora de se cumpri-lo agoiro,
e a palabra do Señor lle devolveu o creto.
20Mandou o rei soltalo,
o soberano de pobos abriulle a prisión,
21e fíxoo dono da súa casa,
administrador da súa facenda,
VERSIÑO Xn 3, 16:
Tanto amou Deus ó mundo,
que lle entregou o seu Fillo Unixénito;
quen cre nel, ten a vida eterna
EVANXEO Mt 21, 33-43. 45-46:
Este é o herdeiro, vinde, matémolo
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
Dilles Xesús ós sumos sacerdotes e ós senadores do pobo:
33-Escoitade outra parábola:
Dunha vez había un propietario que plantou unha viña; rodeouna dunha sebe, cavou nela
un lagar e construíu un caseto para o garda. Logo, arrendóullela a uns viñadores e
marchou para lonxe.
34Cando chegou o tempo da vendima, mandou os seus criados ós viñadores, para cobra-
las rendas. 35Pero os viñadores agardáronos, e a un zorregáronlle, a outro matárono e a
outro apedrárono. 36De novo mandou outros criados, máis numerosos; pero tratáronos
do mesmo xeito.
37Por último, mandóulle-lo seu propio fillo, dicindo para si: "O meu fillo hano
respectar". 38Pero os viñadores, ó veren o fillo, comentaron: "Este é o herdeiro: veña,
matémolo, e a herdanza será nosa". 39E agarrárono, botárono fóra da viña, e matárono.
40-Ben, ¿e cando veña o señor da viña, que fará cos viñadores aqueles?
41Respondéronlle:
-A eses malvados faraos morrer de mala morte, e arrendarálle-la viña a outros viñadores,
que lle paguen as rendas no seu tempo.
42Díxolles entón Xesús:
-¿Seica non lestes nunca na Escritura:
A pedra que desbotaron os canteiros
é agora o esquinal:
esa pedra colocouna o Señor,
¡que regalía para nós!?
43Por iso dígovos: quitarásevos a vós o Reino de Deus, e daráselle a un pobo que
produza bos froitos.
45Oíndo as súas parábolas, os sumos sacerdotes e mailos fariseos decatáronse de que
ían por eles. 46Quixérono prender, pero tivéronlle medo á xente, que o tiña por profeta.
235.- SÁBADO
PRIMEIRA Miq 7, 14-15. 18-20:
Arrebolará ás profundidades do mar tódolos nosos pecados
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE MIQUEAS
14Pastorea, Señor, ó teu pobo co teu caxato, o rabaño da túa herdanza, que vive solitario
na foresta, no medio dunha fértil camposa.
Que pazan en Baxán e Galaad, coma nos días doutros tempos.
15Coma nos días da túa saída de Exipto, fainos ver marabillas.
18¿Que Deus hai coma ti, que quita a iniquidade,
e lle pasa por alto o pecado ó resto da súa herdanza,
que non se obstina para sempre na ira,
senón que lle ten amor á misericordia?
19Cambiará de actitude, terá compaixón de nós,
esmagará as nosas iniquidades.
¡Si, ti botarás no fondo do mar tódolos nosos pecados!
20Dálle a Xacob probas de fidelidade, a Abraham probas de amor:
así llelo xuraches ós nosos pais desde os tempos antigos.
SALMO RESPONSORIAL Sal 102, 1-3. 3-4. 9-10. 11-12
R/ (8a): O Señor é misericordioso e clemente
Alma miña, bendice ó Señor
e todo o meu ser, o seu santo nome.
2Alma miña, bendice ó Señor,
non esquéza-los seus beneficios.
3El perdoa as túas culpas
e sanda as túas doenzas;
4rescata a túa vida da morte
e coróate de amor e de tenrura;
9Non contende por moito tempo
nin se anoxa para sempre.
10Non nos trata conforme ós nosos erros
nin nos paga conforme ás nosas culpas.
11Canto se alza o ceo sobre a terra,
así é grande o seu amor para os que o temen;
12canto dista o nacente do poñente,
así arreda de nós as nosas culpas;
VERSIÑO Lc 15, 18:
Erguereime e irei onda meu pai e direille:
meu pai, pequei contra o ceo e contra ti
EVANXEO Lc 15, 1-3. 11-32:
Este teu irmán estaba morto e reviviu
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
Os publicanos e pecadores achegábanse a Xesús para o escoitaren. 2Por iso os fariseos e
letrados murmuraban:
-Este acolle os pecadores e come con eles.
3Entón Xesús contoulles esta parábola:
-Un home tiña dous fillos. 12O máis novo díxolle ó pai: "Papá, dáme a parte da
herdanza que me corresponde". El repartíulle-los seus bens. 13Días despois, este fillo
recibiu todo xunto e marchou para un país remoto, onde malgastou a súa fortuna vivindo
coma un perdido.
14Despois de o gastar todo, houbo unha gran fame naquela terra, e empezou a pasar
necesidade. 15Entón, acudindo a un natural do país, entrou a servir, e mandouno a unha
granxa a coida-los porcos. 16Alí chegou a ter gana de enche-lo estómago coas landras
que comían os porcos, pero ninguén llas daba.
17Recapacitando, pensou: "¡Hai que ver! Cantos xornaleiros do meu pai teñen pan a
fartar, e eu morro coa fame. 18Si, vou volver á de meu pai e voulle dicir: Papá, pequei
contra o ceo e contra ti; 19xa non son digno de que me trates coma un fillo, trátame
coma un xornaleiro".
20Levantouse e volveu onda seu pai. Aínda estaba lonxe cando este, enxergándoo, saíu
emocionado a recibilo, e botándoselle nos brazos, bicouno garimosamente. 21O fillo
exclamou: "Papá, pequei contra o ceo e contra ti, xa non son digno de que me trates
coma un fillo".
22Pero o pai díxolles ós seus criados: "Axiña, sacade a túnica mellor e vestídella;
poñédelle un anel na man e calzado nos pés. 23Preparade un cuxo cebado para comelo e
facer unha gran festa. 24Porque este fillo meu estaba morto e volve á vida, estaba
perdido e atopámolo". E empezou a festa.
25Pero resulta que o fillo máis vello estaba na leira e cando viña para casa, oíu a música
e mailo baile. 26Chamou por un criado e preguntoulle que pasaba. 27O criado
contestoulle: "Éche que volveu teu irmán, e teu pai mandou mata-lo cuxo cebado por
recuperalo san e salvo". 28Entón alporizouse moito, e non quería entrar.
Pero o pai, saíndo, intentouno convencer. 29El díxolle: "Tantos anos como levo
servíndote sen che faltar nunca en nada, e nunca un cabrito me deches para farrear cos
meus amigos; 30e agora resulta que vén ese teu fillo, que queimou os teus bens con
mulleres de mala vida, e máta-lo cuxo cebado".
31O pai contestoulle: "Meu fillo, ti sempre estás comigo e todo o meu é teu, 32¿que
menos que celebrar unha festa cheos de alegría, xa que ese teu irmán estaba morto e
volve á vida, estaba perdido e atopámolo?".