Domingo de Resurrección

RESUCITAR CON CRISTO

Felices Pascuas! A mañá comunícanos a alegría dos discípulos que corren cara ó sepulcro e atópano baleiro. Unha estrana alegría. A súa fonte está na ausencia. Nós, con eles, sentímonos felices porque o corpo de Cristo non está alí. Son necesarios ollos como os do discípulo amado para percibir que ese baleiro está cheo de promesas. Viron no baleiro a vitoria da vida sobre a morte.

Cantas veces atopamos a Deus como espazo baleiro cheo de gloria!

(...)

Non podemos ver a gloria de Deus do mesmo xeito que vemos unha bela posta de sol. Non podemos ver a Deus. O que dalgún modo percibimos é un oco, un espazo baleiro, que os ollos do amor poden ver como cheo de vida e de promesa.

Somos predicadores da boa noticia da tumba baleira. Non está aí o corpo de Xesús. Como comunicar ao pobo esta explosión de gloria, a vitoria do amor sobre o odio? Non é suficiente falar sobre a Resurrección. Non bastan as palabras. Habemos de vivila e mostrala. Pódese facer de moi diversas maneiras, por exemplo a través da arte, da beleza da liturxia. Outro modo será quizáis tendo un oco nas nosas vidas, un espazo que só pode ser enchido pola gloria do Señor, percibida polos que teñen ollos para ver.

Espazos baleiros plenos de gloria de Deus. Pero para percibilos así necesitamos os ollos do discípulo amado, que chega á tumba, ve o sudario e cre.

Feliz Pascua de Resurrección! Esta é a felicidade que predicamos. Axudémonos uns a outros a vivila. Cada un de nós arrastra na súa vida, na súa familia espazos ocos, baleiros. Podemos ver uns noutros que as nosas vidas son tumbas baleiras; lugares de resurrección e de gloria. E así podemos xuntos celebralo alegremente.

(...) Este mesmo Xesús ao que ti coñeciches agora convídanos a camiñar, a seguirlle; convídoche a que lancemos as redes despois da túa pascua. Consolidar a túa familia é unha das primeiras prioridades onde hai fame e sede de Deus, abre novos horizontes, grupos; presenta unha nova imaxe da túa igrexa rexuvenecida polo resucitado cara aos teus mozos e mozas. Eles necesitan que os acollas, entendas e axúdeslles a camiñar. Eles deberán ser a túa razón de ser como misioneiro da túa parroquia.

Encoméndoche en nome de Xesús aos teus mozos da túa parroquia, sei ese bo pastor, que apacientes ás súas ovellas, ámaas, dálles do teu tempo, escóitaos e dálles a coñecer máis sobre Xesús. (...)

Cristo Vive ¡¡.

José Gpe Ramírez Vargas.