A Virxe da Soidade

A VIRXE DA SOIDADE

Despois de que Xesús é colocado no sepulcro,

María "é a única que mantén viva a chama da fe, 

preparándose para acoller o anuncio gozoso

e sorprendente da Resurrección"

(Catequese durante a audiencia xeral do 3 de abril de 1996, n. 2: Romano, 

                                                     edición en lingua española, 5 de abril de 1996, p. 3).

A espera que vive a Nai do Señor o Sábado Santo constitúe un dos momentos máis altos da súa fe: na escuridade que envolve o universo, ela confía plenamente no Deus da vida e, lembrando as palabras do seu Fillo, espera a realización plena das promesas divinas. Os evanxeos refiren varias aparicións do Resucitado, pero non falan do encontro de Xesús coa súa nai.

Este silencio non debe levarnos a concluír que, despois da súa resurrección, Cristo non se apareceu a María; ao contrario, convídanos a tratar de descubrir os motivos polos cales os evanxelistas non o refiren. Supondo que se trata dunha "omisión", poderíase atribuír ao feito de que todo o que é necesario para o noso coñecemento salvífico encomendouse á palabra de "testemuñas escollidas por Deus" (Hch 10, 41), é dicir, aos Apóstolos, os cales "con gran poder" (Hch 4, 33) deron testemuño da resurrección do Señor Xesús. Antes que a eles o Resucitado apareceuse a algunhas mulleres fieis, pola súa función eclesial: "Ide, avisade aos meus irmáns que vaian a Galilea; alí veranme" (Mt 28, 10). Se os autores do Novo Testamento non falan do encontro de Xesús resucitado coa súa nai, talvez débese atribuír ao feito de que os que negaban a resurrección do Señor poderían considerar ese testemuño demasiado interesado e, por conseguinte, non digno de fe.

Pero María converteuse na protectora dos dereitos humanos, defensora da vida aceptando a misión que Deus lle condecoróu, axudando ao seu fillo á vida en harmonía entre os seus irmáns de fe e caridade, ata que levaron ao seu fillo á morte e morte de cruz, estivo até o final e no principio da historia de pascua, o paso que deu Xesucristo da morte á vida.

Celebrar:

Terminar coa seguinte oración breve:

María, Nai miña, axúdame a vivir sempre coa alma aberta                                              

a canto Deus queira pedirme,

Que a miña maior ilusión sexa cooperar con Deus                                                          

na súa obra de salvación.

Que experimente a alegría do dar e do darme;                                                               

 do vivir aberto ás necesidades dos demais.

Amén.