Semana IV

 

 

SEMANA 4ª DA PASCUA

 

279.- LUNS

PRIMEIRA Feit 11, 1-18:

Así que Deus concedeulles tamés ós pagáns unha penitencia para vivir

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

 

11 1Os apóstolos e os irmáns da Xudea sentiron dicir que tamén os pagáns recibiran a

palabra de Deus. 2Cando Pedro subiu a Xerusalén, os da circuncisión botábanlle na

cara:

3-¡Ti fuches á casa de incircuncisos e comiches con eles!

 

4Entón Pedro explicóullelo punto por punto.

5-Estaba eu na cidade de Iope, orando, cando tiven en éxtase unha visión: era un

obxecto talmente coma un gran lenzo, que baixaba do ceo pendurado polas catro puntas

e chegou onda min. 6Mirando para el e observando con atención, vin os cuadrúpedes da

terra, as feras, os reptís e os paxaros do ceo; 7e sentín unha voz que me dicía: "Érguete,

Pedro, mata e come". 8Pero eu dixen: "De ningunha maneira, Señor, porque nunca levei

á boca nada profano ou impuro". 9Por segunda vez sentín a voz do ceo: "O que Deus

purificou, non o chames ti profano". 10Isto pasou tres veces, e despois retirouse todo

para o ceo.

 

11E, fixádevos, nisto preséntanse na casa onde estabamos tres homes que mandaran

desde Cesarea en busca miña. 12Díxome entón o Espírito que fose con eles sen reparos.

Viñeron tamén comigo estes seis irmáns, e entramos na casa do home, 13que nos contou

como vira ó anxo presentárselle na súa casa e dicir: "manda alguén a Iope a por Simón,

chamado Pedro; 14el hache dicir palabras polas que te salvarás ti e tódolos da túa casa".

15E cando comezaba eu a falar, veu o Espírito Santo sobre eles talmente como veu

sobre nós ó comezo. 16Lembrei entón as palabras do Señor, cando dicía: "Xoán

bautizou con auga, pero vos bautizarédesvos co Espírito Santo". 17E pois, se Deus lles

concedeu o mesmo don ca a nós, por creren no Señor Xesús Cristo, ¿quen era eu para

me opoñer a Deus?

 

18O sentiren isto, acougaron e glorificaron a Deus, comentando; "¡De xeito que Deus

tamén concedeu ós pagáns o arrepentimento, para acadaren a vida!".

 

 

 

 

 

SALMO RESPONSORIAL  Sal 41, 2-3; 42, 3. 4

R/ (cf Sal 41, 3a): A miña alma ten sede de ovellas para ti, Deus vivo

Ou: Aleluia

 

2Como devece a cerva pola auga dos regatos,

así devece por ti, meu Deus, a miña alma.

3A miña alma ten sede do Deus vivo:

¿cando verei o rostro de Deus?

 

3Manda a túa luz e a túa verdade,

que elas me guiarán;

levaranme ó teu monte santo,

á túa mesma morada.

 

4Achegareime ó altar de Deus,

o Deus da miña alegría,

e louvareite ó son da cítola,

Deus, o meu Deus.

 

 

ALELUIA Xn 10, 14:

Eu son o bo pastor, di o Señor;

e coñezo ós meus e os meus coñécenme a min

 

 

 

EVANXEO Xn 10, 1-10:

Eu son a porta das ovellas

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

 Di Xesús:

10 1-Con toda verdade volo aseguro: o que non entra pola porta no curral das ovellas,

senón que sobe por outra parte, é un ladrón e un bandido. 2En cambio, quen entra pola

porta é o pastor das ovellas. 3A ese ábrelle o porteiro, e as ovellas escoitan a súa voz.

Chama as súas polo nome e lévaas a fóra. 4Cando as dá sacado todas, vai diante delas e

as ovellas ségueno, pois recoñecen a súa voz. 5Pero a un alleo non o seguirán, senón que

fuxirán del, pois non coñecen a voz dos alleos.

 

6Díxolles Xesús esta alegoría mais eles non coñeceron que era o que lles daba a

entender. 7Entón díxolles de novo:

-Con toda verdade volo aseguro: eu son a porta das ovellas. 8Tódolos que viñeron antes

ca min eran ladróns e bandidos; pero as ovellas non os escoitaron. 9Eu son a porta; se

alguén entra por min, salvarase: entrará e sairá e atopará pasto. 10O ladrón non entra

senón para roubar, matar e estragar. Eu vin para que teñan vida e para que a teñan de

abondo.

 

 

 

 

Ou, no ciclo A, cando este Evanxeo se le no domingo anterior:

Xn 10, 11-18:

O bo pastor da a súa vida polas ovellas

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

 Di Xesús:

11Eu son o Bo Pastor. O Bo Pastor dá a súa vida polas ovellas. 12O criado, que non é

pastor, de quen non son as ovellas, cando ve vi-lo lobo, deixa as ovellas e foxe e o lobo

rapínaas e dispérsaas; 13porque el anda ó xornal e as ovellas non lle importan. 14Eu son

o Bo Pastor: coñezo as miñas e as miñas coñécenme a min. 15Igual que o Pai me coñece

a min e eu coñezo o Pai, e dou a miña vida polas ovellas. 16Teño ademais outras ovellas

que non son deste curro: tamén a esas as teño que guiar, e escoitarán a miña voz e farase

un único rabaño e un único pastor.

 

17Por iso ámame o Pai: porque eu dou a miña vida, para tomala de novo. 18Ninguén ma

quita; non, eu douna voluntariamente. Teño poder para dala e teño poder para tomala de

novo. Este mandato recibino do meu Pai.

 

 

280.- MARTES

 

PRIMEIRA Feit 11, 19-26:

Falábanlle tamén ós helenistas, anunciándoll-lo Señor Xesús

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

 

19Os que se dispersaran fuxindo da persecución orixinada por cousa de Estevo,

chegaron ata a Fenicia, Chipre e Antioquía, sen predicaren a ninguén a palabra, agás ós

xudeus. 20Con todo, houbo algúns de entre eles, homes de Chipre e de Cirene, que

chegados a Antioquía comezaron a falar tamén cos gregos, anunciándolle-la Boa Nova

do Señor Xesús. 21A man do Señor estaba con eles e moitos creron e convertéronse ó

Señor.

 

22Chegaran estas novas ós oídos da Igrexa de Xerusalén, e mandaron a Antioquía a

Bernabé. 23Cando chegou e viu a gracia de Deus, encheuse de alegría e animaba a todos

a se conservaren unidos ó Señor co corazón firme, 24pois era un home bo, cheo de

Espírito Santo e de fe. E foi moita a xente que se uniu ó Señor.

 

25Daquela, Bernabé foi a Tarso en busca de Saulo 26e, cando o atopou, levouno para

Antioquía. Durante un ano enteiro estiveron xuntos naquela Igrexa, adoutrinando a

moita xente. Foi en Antioquía onde por primeira vez ós discípulos lles chamaron "cris-

tiáns".

 

 

SALMO RESPONSORIAL Sal 86, 1-3- 4-5. 6-7

R/ (Sal 116, 1a): Pobos todos, louvade ó Señor

Ou: Aleluia

 

Os seus alicerces están no monte santo:

2O Señor ama as portas de Sión

máis ca tódalas moradas de Xacob.

3Gloriosas cousas dinse de ti,

cidade de Deus.

 

 4Citarei a Exipto e a Babilonia

entre os que me veneran;

velaí os filisteos e os tirios

e os mesmos etíopes que naceron alí.

5De Sión hase dicir:

-"Un por un naceron todos nela

e fundouna o mesmo Altísimo".

 

6O Señor escribirá no rexistro dos pobos:

-"Este naceu alí".

7E cantarán danzando:

-"As miñas fontes están todas en ti".

 

 

ALELUIA Xn 10, 27:

As miñas ovellas escoitan a miña voz, di o Señor,

e eu coñézoas e elas séguenme

 

 

EVANXEO Xn 10, 22-30:

O pai e mais eu somos un

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

22Era xa inverno e celebrábase daquela en Xerusalén, a Festa da Dedicación. 23Xesús

paseaba polo Templo no Pórtico de Salomón. 24Rodeárono entón os xudeus e

preguntáronlle:

-¿Ata que día nos terás en suspenso? Se es ti o Mesías, dínolo abertamente.

 

25Xesús respondeulles:

-Xa volo dixen e mais non credes: as obras que eu fago no nome do meu Pai son o meu

aval. 26Pero vós non credes, porque non sodes das miñas ovellas. 27As miñas ovellas

escoitan a miña voz: eu coñézoas e elas séguenme; 28eu doulles vida eterna, e non se

perderán para sempre: ninguén mas quitará da man. 29Meu Pai, que mas deu, é máis ca

todos, e ninguén pode arrepañalas da man do Pai. 30Meu Pai e mais eu somos un.

 

 

 

 281.- MÉRCORES

PRIMEIRA Feit 12, 24 - 13, 5a:

Apartádeme a Bernabé e a Saulo

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

 

24A palabra de Deus medraba e multiplicábase. 25Bernabé e Saulo, cumprida a súa

misión en Xerusalén, volvéronse levando con eles a Xoán, de sobrenome Marcos.

 

13 1Había na Igrexa de Antioquía profetas e mestres: Bernabé, Simeón chamado Níxer,

Lucio de Cirene, Menahén -compañeiro de infancia do tetrarca Herodes-, e Saulo.

2Estando nunha reunión litúrxica con xexún, dixo o Espírito Santo:

-Apartade a Bernabé e Saulo para a obra á que os teño chamados.

 

3Entón, logo de xexuaren e oraren, impuxéronlle-las mans e despedíronos.

 

4Por tanto, mandados polo Espírito Santo, baixaron a Seleucia e desde alí embarcaron

para Chipre. 5Chegados a Salamina, comezaron a anuncia-la palabra de Deus nas

sinagogas dos xudeus

 

 

 

SALMO RESPONSORIAL Sal 66, 2-3. 5. 6 e 8

R/ (4): Lóuvente, Deus, os pobos,

lóuvente os pobos todos.

Ou: Aleluia

 

 2Deus se apiade de nós e nos bendiga,

móstreno-la luz da súa presencia.

3Que se coñezan na terra os seus camiños

e en tódolos pobos a súa salvación.

 

5Alégrense e canten as nacións,

porque ti gobérna-los pobos rectamente

e guías na terra as nacións.

 

6Lóuvente, Deus, os pobos,

lóuvente os pobos todos.

8Que Deus nos bendiga e que o teman

os confíns todos do mundo.

 

 

ALELUIA Xn 8, 12:

Eu son a luz do mundo, di o Señor;

quen me segue, terá a luz da vida

 

 

EVANXEO Xn 12, 44-50:

Eu vin ó mundo coma luz

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

44Xesús gritou:

-Quen cre en min, realmente non cre en min, senón naquel que me mandou; 45e quen

me ve a min, ve a quen me mandou. 46Eu son a luz que veu ó mundo, para que todo o

que cre en min non permaneza nas tebras.

 

47Se alguén escoita as miñas palabras e non as garda, eu non o xulgo, pois non vin para

xulga-lo mundo, senón para o salvar. 48Quen me despreza e non recibe as miñas

palabras, ten quen o xulgue: a palabra que eu falei hao xulgar no derradeiro día.

 

49Porque eu non falei pola miña conta, senón que o mesmo Pai, que me mandou, deume

a encomenda do que debo dicir e do que hei de falar. 50E eu sei que a súa encomenda é

vida eterna. Por iso, as cousas que eu falo, fáloas como mas dixo o Pai.

 

 

282.- XOVES

PRIMEIRA Feit 13, 13-25

Da semente de David sacou Deus ó Salvador Xesús

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

 

13Paulo e os seus compañeiros embarcaron en Pafos, e dirixíronse a Perxe de Panfilia.

Pero Xoán deixounos e deu volta para Xerusalén.

 

14Eles, desde Perxe, seguiron a Antioquía de Pisidia. Un día de sábado entraron na

sinagoga e sentáronse. 15Despois da lectura da Lei e dos Profetas, os xefes da sinagoga

mandáronlles dicir:

-Irmáns, se tedes algunha palabra para anima-lo pobo, falade.

 

16Paulo entón, levantándose, acenoulles coa man e dixo:

-Israelitas e os que seguides ó noso Deus, escoitade: 17o Deus deste pobo de Israel

escolleu a nosos pais e engrandeceu este pobo durante o seu exilio na terra de Exipto;

despois tirounos de alí coa forza do seu brazo. 18Durante corenta anos soportounos no

deserto, 19e, despois de destruír sete nacións na terra de Canaán, deulles en posesión a

súa terra: 20isto durou uns catrocentos cincuenta anos. Despois diso deulles xuíces ata o

profeta Samuel; 21logo pediron un rei e Deus deulles durante corenta anos a Xaúl, fillo

de Quix, da tribo de Benxamín; 22despois que o refugou, deulles por rei a David de

quen testemuñou dicindo: Atopei a David, fillo de Iexé, home conforme o meu corazón,

que fará en todo a miña vontade. 23Da súa descendencia é da que Deus, segundo a

promesa, mandou un Salvador para Israel: Xesús. 24Antes da súa chegada, Xoán tiña

proclamado a todo o pobo de Israel un bautismo de conversión, 25e cando estaba

rematando o seu camiño, dicía: "non son eu quen vós pensades; pero mirade, vén

despois de min un de quen non son digno nin de desatarlle o calzado dos pés".

 

SALMO RESPONSORIAL Sal 88, 2-3. 21-22. 25 e 27

R/ (cf 2a): Quero cantar por sempre o amor do Señor

Ou: Aleluia

 

2Quero cantar por sempre o amor do Señor,

pregoar polas xeracións a súa fidelidade:

3-"Penso que o teu amor está fundado co mundo,

a túa fidelidade asentada cos ceos".

 

21atopei o meu servo David

e unxino con óleo santo.

22A miña rexa man estará con el,

o meu brazo farao forte.

 

 25A miña fidelidade e o meu amor irán con el

e no meu nome erguerá a testa.

27El dirame: -Ti es meu pai,

meu Deus, rocha da miña salvación.

 

 

 

ALELUIA Cf. Ap 1, 5ab:

Xesús Cristo, ti es testemuña fiel,

primoxénito dos mortos;

amáchesnos e laváche-los nosos pecados co teu sangue

 

 

EVANXEO Xn 13, 16-20:

Quen recibe a aquel que eu mando, a min me recibe

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

Despois que Xesús lles lavóu os pés ós discípulos, díxolles:

16Con toda verdade volo aseguro: o servo non é meirande có seu Señor, nin o

mensaxeiro é meirande ca quen o mandou. 17Se sabedes estas cousas, seredes felices,

con tal de que as cumprades.

 

18Non o digo por todos vós: eu sei ben a quen escollín; pero para que se cumpra a

Escritura: O que come comigo o pan, levantou contra min o seu pé. 19Dígovolo desde

agora, antes de que suceda, para que cando suceda, creades que eu son. 20Con toda

verdade volo aseguro: quen acolla a aquel que eu mande, acólleme a min; e quen me

acolle a min, acolle a quen me mandou.

 

 

 

283.- VENRES

PRIMEIRA Feit 13, 26-33:

Deus cumpriu a súa promesa resucitando a Xesús

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOA APÓSTOLOS

 

En chegando Paulo a Antioquía de Pisidia, dicía na sinagoga:

26Irmáns, descendentes de Abraham e os que seguides ó noso Deus: é a nós a quen se

nos manda esta mensaxe de salvación. 27É certo que os veciños de Xerusalén e os seus

gobernantes descoñeceron a Xesús e, condenándoo, cumpriron as palabras dos profetas,

que se len tódolos sábados. 28Aínda que non atoparon nel nada que merecese a morte,

pedíronlle a Pilato que o mandase matar. 29E, cando cumpriron todo o que acerca del

estaba escrito, baixárono do madeiro e puxérono nun sepulcro. 30Pero Deus resucitouno

de entre os mortos; 31e durante moitos días apareceuse ós que subiran con El de Galilea

para Xerusalén, que son agora as súas testemuñas diante do pobo.

 

32E nós anunciámosvo-la boa nova de que a promesa feita ós nosos pais 33a cumpriu en

nós, os seus fillos, resucitando a Xesús, conforme estaba escrito no salmo segundo: Ti e-

lo meu Fillo: eu enxendreite hoxe.

 

 

 

SALMO RESPONSORIAL Sal 2, 6-7. 8-9. 10-11

R/ (7): Ti es meu fillo,

eu mesmo che dei hoxe a vida

Ou: Aleluia

 

6-"Eu son quen puxo o meu rei

sobre Sión, o meu monte santo".

7Pregoarei o decreto do Señor;

foi El quen me dixo: -"Ti es meu fillo,

eu mesmo che dei hoxe a vida.

 

8Pídeme, e dareiche por herdade as nacións;

por posesión, os termos da terra.

9Poderás rexelos con cetro de ferro,

rompelos, coma ola de barro".

 

10Entendede ben, reis,

aprendede, os que rexéde-la terra:

11Servide o Señor con temor,

con tremor facédelle festa;

 

 

 

ALELUIA Xn 14, 6:

Eu son o camiño e a verdade e a vida, di o Señor;

ninguén vén onda o Pai senón é por min

 

 

 

EVANXEO Xn 14, 1-6:

Eu son o camiño e a verdade e a vida

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

Dilles Xesús ós seus discípulos:

14 1Non vos agoniedes: crede en Deus e mais crede en min. 2Na casa do meu Pai hai

moitas moradas; doutro xeito, ¿teríavos dito que vos ía arranxar un lugar? 3E cando vaia

e vos arranxe un lugar, voltarei e collereivos comigo, para que, onde estea eu, esteades

vós tamén. 4E a onde eu vou, vós ben sabéde-lo camiño.

 

5Dille Tomé:

-Señor, se non sabemos onde vas, ¿como imos sabe-lo camiño?

 

6Xesús respondeulle:

-Eu son o camiño, a verdade e a vida: ninguén chega onda o Pai máis ca por min.

 

 

 

284.- SÁBADO

PRIMEIRA Feit 13, 44-52:

Velaí que imos ós pagáns

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

 

44Para o outro sábado xuntouse case toda a cidade para escoita-la palabra de Deus,

45pero os xudeus enchéronse de envexa, ó veren tanta xente, e opoñíanse cos insultos ó

que Paulo dicía. 46Entón Paulo e Bernabé dixeron ousadamente:

-Tiñamos que anunciárvo-la palabra de Deus primeiro a vós; pero, visto que a refugades

e non vos considerades dignos da vida eterna, volvémonos cara ós pagáns; 47pois así

nolo mandou o Señor: Púxente como luz das nacións, para leváre-la salvación ata os

confíns da terra.

 

48Os pagáns, sentindo isto, enchíanse de alegría, louvando a mensaxe do Señor; e

creron tódolos que estaban destinados á vida eterna. 49Deste xeito a palabra de Deus

espallábase por toda a bisbarra.

 

50Pero os xudeus encirraron ás señoras de alta categoría que eran devotas e ós

principais da cidade e promoveron unha persecución contra Paulo e Bernabé,

expulsándoos do seu territorio.

 

51Estes, sacudindo contra eles o po dos seus pés, marcharon para Iconio, 52mentres os

discípulos ficaban cheos de alegría e do Espírito Santo.

 

 

 

SALMO RESPONSORIAL Sal 97, 1. 2-3ab. 3cd-4

R/ (3cd): Os pobos todos verán

a salvación do noso Deus.

Ou: Aleluia

 

Cantádelle ó Señor un cántico novo,

pois fixo marabillas,

a súa dereita e o seu brazo

déronlle a victoria.

 

 2O Señor dá a coñece-la súa salvación,

revela a súa xustiza ante os pobos.

3Lembra o seu amor e a súa fidelidade

coa casa de Israel.

 

 Os pobos todos verán

a salvación do noso Deus.

4Aclama ó Señor, terra enteira,

rompede a cantar e a tocar.

 

 

 

ALELUIA Xn 8, 31b-32:

Se permanecedes fieis á miña palabra,

sodes verdadeiros discípulos meus,

e coñecéde-la verdade, di o Señor

 

 

 

EVANXEO Xn 14, 7-14:

Quen me ve a min ve ó Pai

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

 

Dilles Xesús ós seus discípulos:

7Se me coñecesedes, coñeceriades tamén a meu Pai; anque xa desde agora o coñecedes

e o tedes visto.

 

8Felipe díxolle:

-Señor, móstrano-lo Pai e abóndanos.

 

9Xesús replicoulle:

-Pero, Felipe, ¿levo tanto tempo convosco e aínda non me coñeces? Quen me viu a min,

viu o Pai. ¿Como dis entón "móstrano-lo Pai"? 10¿Non cres que eu estou no Pai e o Pai

en min? As palabras que eu vos digo non as falo pola miña conta; é o Pai, que

permanece en min, quen fai as súas obras. 11Crédeme que eu estou no Pai e o Pai en

min. Se non, polo menos crede por esas mesmas obras. 12Con toda verdade volo

aseguro: quen cre en min, fará el tamén as obras que eu fago, e faraas meirandes aínda,

pois estou para irme onda o Pai; 13e o que pidades no meu nome, heino facer, para que

o Pai sexa glorificado no Fillo. 14Se algo me pedides no meu nome, eu fareino.