Semana VII
SEMANA 7ª DA PASCUA
297.- LUNS
PRIMEIRA Feit 19, 1-8:
¿Acollésteste-lo Espírito Santo con fe?
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
19 1En tanto Apolo estaba en Corinto, Paulo, logo de atravesa-lo 2interior do país,
chegou a Éfeso. Encontrou alí a algúns discípulos, e preguntoulles:
-¿Recibíste-lo Espírito Santo, cando abrazáste-la fe?
Eles respondéronlle:
-Nin sequera sentimos dicir que haxa un Espírito Santo.
3Díxolles:
-E logo, ¿que bautismo recibistes?
Eles responderon:
-O bautismo de Xoán.
4Entón díxolles Paulo:
-Xoán bautizaba cun bautismo de conversión, dicíndolle ó pobo que cresen no que viña
despois del, é dicir, en Xesús.
5Despois de sentiren isto, bautizáronse no nome do Señor Xesús; 6e logo que Paulo lles
impuxo as mans, veu sobre eles o Espírito Santo e comezaron a falar en linguas estrañas
e a profetizar. 7En total eran uns doce homes.
8Foi Paulo para a sinagoga e durante tres meses falou abertamente, discutindo e
convencendo no tocante ó Reino de Deus. 9Pero, como algúns estaban endurecidos
SALMO RESPONSORIAL Sal 67, 2-3. 4-5ac. 6-7ab
R/ (33a): Pobos da terra, cantádelle a Deus
Ou: Aleluia
2Érguese Deus e dispérsanse os seus inimigos,
foxen da súa presencia os adversarios.
3Disípanse coma fume que esvaece,
coma cera que co lume derrete.
Así perecen diante de Deus os malvados,
4pero os xustos alégranse, exultan na súa presencia,
reloucan de contento.
5Louvade o Señor, cantade o seu nome,
Chámase Señor: exultade diante del.
6Os orfos teñen un pai, as viúvas un vingador:
Deus na súa morada santa.
7Deus dálles fogar ós solitarios,
libra os presos e enriquéceos.
ALELUIA Col 3, 1:
Se conresucitastes con Cristo,
buscade as realidades de arriba,
onde Cristo está sentado á dereita de Deus
EVANXEO Xn 16, 29-33:
Tede confianza, Eu vencín o mundo
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
29Dixéronlle os discípulos a Xesús:
-Mira, agora falas claro, sen andar con voltas. 30Agora sabemos que o sabes todo, e non
precisas que ninguén che pregunte: por iso cremos que saíches de Deus.
31Xesús respondeulles:
-¿Agora credes? 32Mirade, vai chega-la hora, e xa chegou, en que vos espallaredes cada
un pola súa banda, e a min deixarédesme só. Anque eu non estou só, pois está comigo o
Pai.
33Díxenvos estas cousas para que teñades paz gracias a min. No mundo haberedes ter
apretos; pero tede ánimo: eu vencín o mundo.
298.- MARTES
PRIMEIRA Feit 20, 17-27:
Remata a miña vida e o meu ministerio, que recibín do Señor Xesús
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
17Desde Mileto, Paulo mandou chamar polos responsables da Igrexa de Éfeso. 18Cando
chegaron cabo del, díxolles:
-Ben sabedes como me portei convosco desde o primeiro día que cheguei a Asia,
19servindo ó Señor con toda humildade no medio das bágoas e probas que me viñeron
das maquinacións dos xudeus; 20non tiven reparo en instruírvos e predicarvos,
publicamente e polas casas, todo o que vos fose de proveito, 21insistindo solemnemente
a xudeus e gregos que se convertesen a Deus pola fe no noso Señor Xesús.
22E agora vouvos a Xerusalén, obrigado polo Espírito, sen sabe-lo que me espera; 23só
sei que o Espírito Santo me avisa de cidade en cidade que me agardan cadeas e
tribulacións. 24Pero non estimo en nada a miña vida, con tal que poida remata-la miña
carreira e o servicio que me encomendou o Señor Xesús: dar testemuño da Boa Nova
da gracia de Deus.
25Sei que ninguén de vós, entre os que pasei predicando o Reino, me volverá ver. 26Por
iso, asegúrovos hoxe que non me sinto responsable da perdición de ninguén, 27porque
non me gardei de anunciarvos todo o plan de Deus.
SALMO RESPONSORIAL Sal 67, 10-11. 20-21
R/ (33a): Pobos da terra, cantádelle a Deus
Ou: Aleluia
10Vertiches, Deus, chuvia xenerosa,
fortalecíche-la herdade extenuada.
11O teu rabaño aposentou no lugar
que ti, Deus, dispuxeras na túa bondade para os pobres.
20Bendito sexa o Señor, cada día:
Deus, o noso salvador, coida de nós,
21Deus é para nós un Deus que salva,
no Señor Deus temos escape da morte.
ALELUIA Xn 14, 16:
Pedireille ó Pai e mandaravos outro Defensor,
para que permaneza convosco para sempre
EVANXEO Xn 17, 1-11a:
Pai, glorifica ó teu Fillo
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
17 1Erguendo Xesús os ollos ó ceo, dixo:
-Pai, chegou a hora: glorifica ó teu Fillo, de xeito que o fillo te glorifique a ti;
2conforme lle deches poder sobre todo home, para que dea vida eterna a tódolos que ti
lle deches. 3(E nisto consiste a vida eterna: que te coñezan a ti, o único Deus verdadeiro,
e a quen mandaches, Xesús Cristo). 4Eu glorifiqueite na terra, rematando a obra que me
deches a facer. 5E agora, Pai, glorifícame onda ti, coa gloria que eu tiña onda ti, antes de
que o mundo existira.
6Eu manifesteite ós homes que me escolliches do mundo. Eran teus, e déchesmos, e
gardaron a túa palabra. 7Agora coñecen que todo canto me deches vén de ti, 8pois
entreguéille-las palabras que ti me encomendaches e eles recibíronas; coñeceron
verdadeiramente que saín de onda ti, e creron que ti me mandaches. 9Eu rógoche por
eles; non che rogo polo mundo, senón polos que me deches, pois perténcenche; 10todo o
meu é teu; e o teu, meu; e neles quedo eu glorificado. 11Eu xa non vou estar no mundo;
pero eles quedan no mundo, mentres que eu vou onda ti.
299.- MÉRCORES
PRIMEIRA Feit 20, 28-38:
Encoméndovos a Deus, que pode edificar e da-la herdade
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
Dilles Paulo ós responsables da Igrexa de Éfeso:
28Coidade de vós e de todo o rabaño do que o Espírito Santo vos constituíu inspectores,
para pastoréarde-la Igrexa que Deus comprou co sangue do seu propio Fillo.
29Xa sei que despois da miña marcha se han meter entre vós lobos carniceiros, que non
terán mágoa do rabaño. 30E incluso de entre vós mesmos sairán homes que ensinarán
cousas perversas, para arrastraren os discípulos tras eles. 31Por iso, vixiade,
lembrándovos que, por tres anos, día e noite, non parei de vos aconsellar con bágoas a
cada un de vós.
32Eu déixovos nas mans de Deus e da súa palabra de gracia: El ten poder para construír
e dárvo-la herdanza entre tódolos santificados. 33Non cobicei de ninguén prata, ouro nin
roupa: 34ben sabedes todos que para as miñas necesidades e as dos meus compañeiros
gañaron abondo estas miñas mans. 35En todo vos mostrei que é, traballando así, como
cómpre valerlles ós necesitados, recordando as palabras do Señor Xesús, que dixo: "é
máis felicidade dar que recibir".
36En dicindo isto, axeonllouse con todos eles, e rezou. 37Todos choraron moito e,
dábanlle apertas e bicos a Paulo, 38aflixidos, sobre todo porque lles dixera que non o
ían ver máis. E foron con el ata o barco.
SALMO RESPONSORIAL Sal 67, 29-30. 33-35a- 35b-36c
R/ (33a): Pobos da terra, cantádelle a Deus
Ou: Aleluia
29Desprega, Deus, o teu poder,
o poder que despregas por nós,
30e ó teu templo de Xerusalén
traeranche presentes os reis.
33Louvade a Deus, reinos da terra,
cantade salmos ó Señor,
34o que cabalga polos ceos, polos ceos antigos,
o que lanza a súa voz, a súa voz potente.
35Recoñecédelle a Deus o poder
a súa maxestade brilla en Israel,
e sobre as nubes o seu poder.
36Desde o seu santuario Deus móstrase terrible:
o Deus de Israel
é quen lle dá forza e vigor ó seu pobo.
ALELUIA Cf. Xn 17, 17b. a:
A túa palabra, Señor, é verdade;
santíficanos na verdade.
EVANXEO Xn 17, 11b-19:
¡Que sexan un coma nós!
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Levantando os ollos ó ceo, Xesús orou dicindo:
Pai santo, coida ti mesmo dos que me entregaches, para que sexan un coma nós.
12Cando eu estaba con eles, coidábaos no teu lugar. Ti entregáchesmos; eu agarimeinos,
e ningún deles se perdeu, fóra do fillo da perdición, de xeito que se cumprise a
Escritura. 13Mais agora estou indo a ti, e falo estas cousas no mundo, para que teñan
eles a plenitude do meu gozo. 14Eu déille-la túa palabra, e o mundo aborreceunos, pois
eles non son do mundo, como tampouco eu non son de mundo. 15Non che pido que os
tires do mundo, senon que os gardes do malo. 16Eles non son do mundo, como eu
tampouco non son do mundo. 17Conságraos na verdade: a túa palabra é verdade.
18Coma ti me mandaches ó mundo, así os mando eu a eles; 19e por eles conságrome eu,
para que tamén eles sexan consagrados na verdade.
300.- XOVES
PRIMEIRA Feit 22, 30; 23, 6-11:
É preciso que deas testemuño en Roma
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
30Querendo saber con certeza o tribuno de que acusaban os xudeus a Paulo, desatouno,
mandou reuni-los xefes dos sacerdotes e todo o Sanedrín e, levando a Paulo,
presentóullelo.
6Sabendo Paulo que unha parte deles eran saduceos e outra fariseos, berrou en medio do
Sanedrín:
-Irmáns, eu son fariseo, fillo de fariseos, e quero dicir que é por causa da nosa esperanza
na resurrección dos mortos, polo que se me xulga.
7Cando dixo isto, armouse unha disputa entre os fariseos e os saduceos e dividiuse a
asemblea, 8porque os saduceos non admiten nin resurrección nin anxos nin espíritos,
mentres que os fariseos cren nestas tres cousas. 9Fíxose un gran rebumbio; erguéronse
algúns escribas do partido dos fariseos e dicían afoutos:
-Non atopamos nada malo neste home: ¿e se é certo que lle falou un espírito ou un
anxo?
10A liorta ía a maiores e o tribuno, temendo que esnaquizasen a Paulo, ordenou á tropa
que baixase a quitalo do medio deles para o levar ó cuartel.
11A noite seguinte, aparecéuselle o Señor e díxolle:
-Animo, que así como deches testemuño de min en Xerusalén, cómpre tamén que o deas
en Roma.
SALMO RESPONSORIAL Sal 15, 1-2a e 5. 7-8. 9-10. 11
R/ (1): Gárdame, Deus, que en ti busco agarimo.
Ou: Aleluia
Gárdame, Deus, que en ti busco agarimo.
2Eu dígolle ó Señor: -"Ti e-lo meu dono,
5Ti es, Señor, a miña herdade e a miña sorte,
ti coidas do meu porvir.
7Bendigo ó Señor que me guía
e mesmo de noite me ensina no meu íntimo.
8Teño ó Señor sempre diante;
con El á dereita non caerei.
9Por iso o meu corazón está contento,
as miñas entrañas reloucan
e o meu corpo está seguro.
10Ti non abandonarás á morte a miña vida,
nin deixarás que o teu amigo vexa a corrupción.
11Mostrarasme o camiño da vida:
a túa presencia éncheme de alegría;
a túa dereita, de gozo eterno.
ALELUIA Xn 17, 21:
Que todos sexan un,
coma ti, Pai, estás en min e eu en ti,
para que o mundo crea que ti me mandaches, di o Señor
EVANXEO Xn 17, 20-26:
¡Que cheguen á perfecta unidade!
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Levantando os ollos ó ceo, orou Xesús dicindo:
20Non che rogo só por estes, senón tamén polos que han de crer en min pola palabra
deles; 21que todos sexan un, coma ti, Pai, en min, e eu en ti; que tamén eles sexan un en
nós, para que o mundo crea que ti me mandaches. 22E a gloria que ti me deches, déillela
a eles, para que sexan un coma nós somos un. 23Eu neles e ti en min, para que cheguen
á perfecta unidade, de xeito que o mundo recoñeza que ti me mandaches e que os
amaches a eles, como me amaches a min.
24Pai, os que me deches, quero que, onde estou eu, estean tamén eles comigo, para que
contemplen a miña gloria, a que ti me concediches, porque me amabas xa antes da
fundación do mundo. 25Pai xusto, o mundo non te coñeceu, pero eu coñecinte, e estes
coñeceron que ti me mandaches. 26Eu manifestéille--lo teu nome e llelo seguirei
manifestando, para que o amor co que me amaches estea neles, e tamén eu estea neles.
301.- VENRES
PRIMEIRA Feit 25, 13b-21:
Xesús morto, de quen di Paulo que vive
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
13O rei Agripa e Berenice chegaron a Cesarea, a saudar a Festo. 14Como botaron alí
días, Festo informou ó rei do caso de Paulo, dicíndolle:
-Hai aquí un home que Fiz deixou preso, 15a quen acusaron os sumos sacerdotes e os
senadores dos xudeus, estando eu en Xerusalén e pediron a súa condena. 16Respon-
dinlles que non é costume romano entregar un home sen enfrontalo cos seus acusadores
e dándolle a posibilidade de se defender da acusación. 17Viñeron comigo ata aquí e, sen
demorarme nada, sentei para o outro día no tribunal e mandei trae-lo home. 18Os
acusadores compareceron, pero non presentaron ningunha acusación dos delitos que eu
sospeitaba; 19só tiñan en contra del unhas cuestións acerca da súa relixión e dun certo
Xesús defunto, de quen Paulo afirma que vive. 20Sen saber que decidir nestas cuestións,
pregunteille se quería ir a Xerusalén para xulgalo alí; 21pero Paulo apelou, pedindo que
o seu caso fose reservado ó xuízo do emperador e mandei que o gardasen ata mandarllo
ó César.
SALMO RESPONSORIAL Sal 102, 1-2. 11-12. 19-20ab
R/ (19a): O Señor asentou no ceo o seu trono
Ou: Aleluia
Alma miña, bendice ó Señor
e todo o meu ser, o seu santo nome.
2Alma miña, bendice ó Señor,
non esquéza-los seus beneficios.
11Canto se alza o ceo sobre a terra,
así é grande o seu amor para os que o temen;
12canto dista o nacente do poñente,
así arreda de nós as nosas culpas;
19O Señor asentou no ceo o seu trono
e o seu reino goberna o universo.
20Bendicide ó Señor, os seus anxos,
seres poderosos ás súas ordes
ALELUIA Xn 14, 26:
O Espírito Santo havos ensinar todo;
recordaravos todo canto vos dixen
EVANXEO Xn 21, 15-19:
Apacenta os meus años, apacenta as miñas ovellas
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
15Manifestándose Xesús ós seus discípulos, cando xa comeran, preguntoulle a Simón Pedro:
-Simón de Xoán ¿ámasme máis ca estes?
El contestoulle:
-Si, Señor, ti sabes que te quero.
Xesús díxolle:
-Apacenta os meus años.
16E de novo preguntoulle por segunda vez:
-Simón de Xoán, ¿ámasme?
El respondeulle:
-Si, Señor, ti sabes que te quero.
Xesús díxolle:
-Apacenta as miñas ovellas.
17E preguntoulle por terceira vez:
-Simón de Xoán, ¿quéresme?
Entristeceuse Pedro de que lle preguntase por terceira vez "¿quéresme?", e
respondeulle:
-Señor, ti sábelo todo, ti ben sabes que te quero.
Xesús díxolle:
-Apacenta as miñas ovellas. 18Con toda verdade cho aseguro: cando eras novo vestíaste
ti e ías onde querías; cando te fagas vello, estendera-las túas mans, e vestirate outro e
levarate onde non queres.
19Dixo isto para significar con que clase de morte había de dar gloria a Deus. E despois
engadiu:
-Sígueme.
302.- SÁBADO
Na Misa da mañá
PRIMEIRA Feit 28, 16-20. 30-31:
Quedouse en Roma, predicando o reino de Deus
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS
16Cando entramos en Roma, a Paulo autorizárono a ter domicilio particular cun soldado
que o vixiaba.
17Tres días despois, convocou os principais dos xudeus. Cando se reuniron, díxolles:
-Irmáns, sen ter feito nada contra o pobo nin contra os costumes paternos, entregáronme
preso ós romanos en Xerusalén. 18Estes, logo de me interrogaren, queríanme ceibar,
porque non había nada en min que merecese a morte. 19Pero, como os xudeus se
opuñan, vinme obrigado a apelar ó César, sen pretender acusar en nada ó meu pobo.
20Por este motivo pedín vervos e falarvos, pois é pola esperanza de Israel que levo esta
cadea.
30Paulo botou dous anos enteiros nunha casa alugada e recibía a tódolos que o viñan
visitar, 31predicando o Reino de Deus e ensinando o que se refire ó Señor Xesús Cristo,
con audacia e sen impedimento ningún.
SALMO RESPONSORIAL Sal 10, 4. 5 e 7
R/ (cf 7b): Os rectos disfrutarán da túa presencia, Señor
Ou: Aleluia
4O Señor desde o seu santuario,
o Señor desde a súa sede no ceo,
axexa cos seus ollos ós homes,
escrútaos coas súas pupilas.
5O Señor proba os xustos,
pero aborrece o impío e violento.
7O Señor é xusto e ama a xustiza:
os rectos disfrutarán da súa presencia.
ALELUIA Cf. Xn 16, 7. 13:
Mandaréivo-lo Espírito da verdade, di o Señor;
el conduciravos á verdade plena
EVANXEO Xn 21, 20-25:
Este é o discípulo que escribiu estas cousas e o seu testemuño é verdadeiro
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
20Virándose Pedro, viu que o seguía o discípulo a quen amaba Xesús, o que se recostara
no seu peito na cea e lle preguntara "Señor, ¿quen é o que te ha de entregar?" 21O velo,
preguntoulle Pedro a Xesús:
-¿E este, que?
22Xesús contestoulle:
-Se quero que permaneza ata que eu veña, ¿a ti que che importa? Ti sígueme.
23Espallouse entón entre os irmáns a voz de que o discípulo aquel non morrería. Pero
non dixera Xesús que non había de morrer, senón: "se quero que permaneza ata que eu
veña, ¿a ti que che importa?"
24Este é o discípulo que dá testemuño destas cousas e o que as escribiu; e sabemos que
o seu testemuño é verdadeiro. 25Hai aínda moitas máis cousas que fixo Xesús, que, de
escribilas unha por unha, coido que o propio mundo non podería conte-los libros que se
habían escribir.