Nadal

Preparando o Nadal

Estas actividades foron tomadas do libro “Navidad, una fiesta de todos y para todos”

Elena Santa Cruz e M. Inés Casalá / Editorial San Pablo por María Inés Casalá, publicado en Diálogo 96

A actividade que propomos está destinada a nenos de Xardín e de Nivel inicial para preparar, con tempo, a festa do Nadal e, así, póidase vivir realmente.

Imos revalorizar dous signos desta festa: o pesebre e a árbore.

Pesebres individuais en papel

Material necesario: Papel, lapis, crayones e marcadores.

-Primeiro paso

Narramos o relato do nacemento de Xesús acompañándoo con debuxos feitos polos pais ou os avós nunha reunión previa, ou por mozos máis grandes.

«Hai moitos moitos anos, nun lugar moi afastado da nosa casa, vivía unha moza que se chamaba María. María vivía coa súa nai, Ana e o seu pai Xoaquín. A María gustáballe pasear, conversar coas amigas, e axudar á súa nai. Preto da casa de María vivía Xosé. Xosé era carpinteiro. María e Xosé queríanse moito e ían casar.

Unha tarde, mentres María paseaba polo xardín, apareceu un anxo cunha mensaxe de Deus. María -dixo o anxo que se chamaba Gabriel-, Deus elexiute para ser a nai de Xesús.

María saltou de alegría por esta gran noticia.

María e Xosé casaron e vivían tranquilos, ata que recibiron outra noticia: terían que facer unha longa viaxe até unha aldeíña chamada Belén. Xosé conseguiu un burriño para que María, que estaba embarazada, viaxase máis tranquila.

Chegaron de noite a Belén e comezaron a buscar un lugar para durmir. Xosé golpeaba as portas das casas e hoteis e dicía:

-Non haberá un lugar para nós? A miña muller está por ter un fillo e necesitamos un lugar para pasar a noite.

Todo estaba ocupado. Entón, María e Xosé fóronse a un pesebre. O pesebre era o lugar onde estaban os animais. Pero, Xosé limpouno e colocou palla limpa e sabas brancas para que María se deitase.

Así, esa noite, no medio da escuridade, escoitouse un pranto. Era o pranto de Xesús que acababa de nacer. Sobre o pesebre brillaba unha gran luz. Era unha fermosa estrela. Os anxos avisaron aos pastores que nacera Xesús. Os pastores foron a visitalo e se axeonllaron diante del. Despois chegaron os reis que, guiados pola estrela, atoparon o lugar onde nacera o Neno Deus. Todos xuntos cantaron e deron grazas a Deus».

De inmediato, cantamos unha panxoliña.

-Segundo paso

Cada neno debuxa o que máis lle gustou.

Escribimos que debuxou cada un.É importante lembrar que cando escribimos no debuxo dun neno, non debemos, coa nosa letra, tapar a obra. Escribimos ao pé de páxina, non dentro do debuxo.

-Terceiro paso

Os nenos sentan en rolda e colocamos os pesebres no centro. Armamos un mural cos debuxos de todos (sobre un afiche de cor), respectando o mellor posible, a secuencia de relato, e pegámolo na parede da sala ou nalgún lugar que sexa visible para a comunidade.

Conversamos cos nenos sobre a maneira en que contamos a historia do Nadal e, que sen ningunha dúbida non sería o mesmo se algún non participase. Todos somos importantes no grupo e entre todos xestamos a festa.

ÁRBORE DE MANS

Material necesario: Un paquetito de cerámica en frío por integrante. Base de madeira resistente (porque é unha árbore pesada). O tamaño é acorde á cantidade de mans que se van a colocar. Témpera, pinceis, pegamento de contacto e verniz mariño.

Realización: Ofrécese a algúns membros representativos da comunidade - pais, mestres, directivos, nenos, maestranza, profesores especiais, etc.- selar a súa man nunha placa de arxila e escribir o seu nome o seu nome (no centro ou ao costado). Unha vez seca a placa de arxila píntase con témpera, resaltando a silueta e o nome. Logo, péganse todas as placas sobre a madeira formando unha árbore e, por último, vernízase. A árbore apóiase contra unha parede (a madeira é resistente e non se arquea).

Pódense enviar as instrucións á familia para que llo fagan no seu fogar coas mans dos seus integrantes.

Variante: As mans pódense realizar sobre cartolina de cor.

UNHA CEA DE NADAL

Material necesario: Papel verde, cartolinas de cores, marcador negro, cinta de pintor, caixas e plasticola.

Preparación:

Ármase unha árbore de papel ao que se pegan, con cinta de pintor (para permitir que se quiten sen danar) adornos de cartolina. Cada adorno ten escrito o nome dun elemento para a cea do Nadal (bebida, comida, pan doce, froitas secas...) Unha vez terminado, colócase na recepción da escola ou da parroquia para que, ao pasar por alí, cada familia retire un adorno e comprométase a levar o elemento correspondente o día da festa. Prepáranse varias árbores -numeradas- de maneira que, ao esgotarse os adornos do primeiro xa se poidan retirar elementos do segundo. Así sucesivamente.

O día do encontro fixado, ármanse caixas co número correspondente a cada árbore para que cada familia poña aí a súa doazón, segundo o número que tiña. En cada caixa agregamos un pesebre realizado polos nenos e unha vela coa oración da luz. A cada familia que fai a súa doazón entrégaselle unha vela e a oración para que, cada un na súa casa, acéndaa ás doce do 24 de decembro. Dese modo, non importa onde esteamos, todos nos uniremos a través da luz á hora do nacemento. Do mesmo xeito os nosos irmáns, con quen compartimos a cea solidaria uniranse a nosostros coa mesma luz.

Oración da luz

Querido Xesús,

ti que viñeches ao mundo

para iluminarnos co teu amor...

brilla especialmente esta noite

nas nosas vidas.

que a túa luz, Señor, nos serene,

nos dea paz e nos axude

a sentirte preto de nós

e unidos aos nosos irmáns .

Nesta noite boa tan especial,

acendemos unha vela ao mesmo tempo

que o farán moitas outras familias

da nosa comunidade.

Que a luz nos una como irmáns

e que o teu amor alongue as nosas vidas

para que este Nadal

nos agasalle cunha aperta de esperanza.

Que así sexa.

Tamén se pode colocar unha árbore na sala de mestres, na sala de pastoral ou de catequistas, para que a comunidade educativa tamén prepare unha cea.

A entrega de caixas pode realizarse o 23 de decembro ou ao mediodía do 24, convidando aos que queiran participar levando todo o que se reuniu a comedores escolares e parroquiais, institutos de menores, hospitais, etc.

O PESEBRE NA FAMILIA

(por María Inés Casalá, publicado en Diálogo 75)

Neste Nadal propómoslles meditar sobre o pesebre; deternos a mirar a todos os que estiveron alí reunidos, para que ao mirarnos neles, coma se fose un espello, podamos transformar o mundo nun lugar onde Deus estea presente.

Entre todos os integrantes da familia, poden armar as figuras, e tamén, modelar coa masa unha figura propia, para colocala no pesebre. Antes de realizar as figuras ou de armar o pesebre propómoslles unha pequena reflexión acerca de cada unha das persoas que participaron dese gran misterio.

Tamén se poden amasar adornos para a arbore e entregar de recordo a cada integrante da familia.

Xesús bebé

Deus fíxose home... unha frase que escoitamos moitísimas veces pero, algunha vez pensamos a fondo o que realmente significa?

Deus, o Pai, o Creador do Ceo e da Terra, de todo o que existe, fíxose neno, fíxose  home e demostrounos que ser home é bo. Que ser neno é bo, que sentirse necesitado e querido, como os bebés, é bo. El, ao facerse home, non se achicou», senón que nos fixo máis grandes aos homes.

- Como imaxinan a Xesús bebé? Coma o dos seus fillos?

- Coma o dos nenos que sofren no mundo?

María

María era unha moza que seguramente tiña moitos proxectos. Estaba comprometida con Xosé e pensaba formar unha familia. Con todo, aceptou a invitación de Deus a ser a nai de Xesús. Deixou de lado o que tiña planeado e arriscouse nun camiño que descoñecía, pero cunha gran confianza no seu Pai do ceo.

- Como se imaxinan a María?

- Poríanlle o rostro da súa mamá, dunha amiga, dalgunha mestra que tivesen?

- Poderiamos porlle o rostro dalgunha dos miles de nais adolescentes que hai no noso país?

- Que expresión tería o rostro de María naquela Noiteboa?

- Cal sería a súa postura mentres miraba ao neno recostado no pesebre?

Xosé

Xosé é o gran esquecido. Pouco falamos e coñecemos del. Con todo, el fixo algo que a nós nos custa moito. Puxo a súa vida en mans de Deus, confiou nel aínda que, seguramente, custáballe moito entender que estaba a pasar ao seu ao redor.

- O rostro de quen poderiamos pór á imaxe de Xosé?

- O dos seus pais, dun irmán, dun amigo? Alguén que non entende ben por que lle pasan as cousas, pero non baixa os brazos e segue loitando?

Pastores

Os pastores eran desprezados polos que vivían na cidade, deixábanos de lado; durmían ao aire libre coidando os rabaños. Eran case os últimos da sociedade. Con todo, foron os primeiros que escoitaron que había un neno que podería cambiarlles a vida.

Os anxos anunciáronllo, eles creron e foron até o pesebre.

- Como sería o rostro destes pastores?

- Os rostros de quen lle poriamos? Dalgún coñecido, de alguén que non é valorado no seu traballo, de alguén que está disposto a escoitar o chamado de Deus?

Reis magos

Os reis estiveron atentos aos signos que había ao seu ao redor. Por iso, descubriron a estrela que lles indicou o camiño até onde nacera o Salvador. Eles visitárono con agasallos, non levaron as mans baleiras.

- Que rostro porían á imaxe dos reis meigos?

- Quen está atento aos que pasa ao seu ao redor e de descubrir os signos dos

tempos,de dar en forma gratuíta sen esperar nada a cambio?

Pomos outras Persoas ao redor do pesebre

Tamén podemos colocar á familia ao redor do pesebre.

- Que faría cada un se puidese estar nese momento?

- A que outras persoas gustaríanos colocar preto de Xesús neno?

RECEITA PARA MASA DE SAL

(receita do libro «Divertímonos modelando e pintando», de Ed. Lumen)

Ingredientes:

300 gr. de fariña.

300 gr. de sal.

1 cucharadita de aceite.

200 ml de auga.

- Mesturar todos os ingredientes nun gran recipiente usando un coitelo. A masa debe sentirse flexible.

- Verter nunha superficie enharinada e amasar ata que estea lisa e elástica.

A masa de sal mellora coa conservación, por tanto é mellor preparala o día anterior.

Pódese gardar na neveira dentro dunha bolsa de plástico.

A masa pódese pintar con témpera ou marcadores unha vez horneada.

Os obxectos pequenos hornéanse de 10 a 20 minutos a lume moderado. A masa dilátase un pouco cando se cociña, e os buracos pódense cerrar durante a cocción. Por tanto, realíceos de tamaño considerable.