Domingo de Pascua

PARA A MISA DO DÍA DE PASCUA

Primeira Lectura    Feit 10, 34a. 37-43

Temos comido e bebido con el despois de que resucitou de entre os mortos

LECTURA DO LIBRO DOS FEITOS DOS APÓSTOLOS

            Naqueles días, tomou Pedro a palabra e dixo:

            Vós sabedes o que pasou en toda a Xudea, comezando desde Galilea, despois do bautismo que Xoán predicou: como Deus unxiu con Espírito Santo e con poder a Xesús de Nazaret, que pasou facendo o ben e curando a todos os que estaban asoballados por Satán; pois Deus estaba con el.

            E nós somos testemuñas de todo o que fixo no país dos xudeus e mais en Xerusalén. Matárono, colgándoo dun madeiro. A este resucitouno Deus ao terceiro día e concedeulle que se deixase ver, non de todo o pobo, senón das testemuñas escollidas de antemán por Deus: nós, que comemos e bebemos con el, despois de que resucitou de entre os mortos.

            E mandounos que predicásemos ao pobo e atestemos que el é quen foi constituído por Deus xuíz de vivos e de mortos.

            El é de quen todos os profetas dan este testemuño: todos os que crean nel recibirán polo seu nome o perdón dos pecados.

                        Palabra do Señor                                         R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL    Sal 117, 1-2. 16ab-17. 22-23

R/. (24): Este é o día no que o Señor actuou: alegrémonos nel e relouquemos.

Ou: Aleluia.

Loade o Señor porque é bo,

porque é para sempre a súa misericordia.

Que o diga a casa de Israel:

é para sempre a súa misericordia.

A destra do Señor é excelsa,

a destra do Señor fixo proezas.

Non hei morrer, vou vivir,

e pregoar os feitos do Señor.

A pedra que os canteiros desbotaron,

esa mesma, converteuse en esquinal.

Foi o Señor quen o fixo,

unha marabilla á nosa vista.

Segunda Lectura     Col 3, 1-4

Buscade as cousas de alá enriba, onde está Cristo

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS COLOSENSES

            Irmáns:

            Se resucitastes con Cristo, buscade as cousas de alá enriba, onde Cristo está sentado á dereita de Deus; arelade o de arriba e non o da terra.

            Vós morrestes e a vosa vida está agachada con Cristo en Deus. Cando se manifeste Cristo, que é a vosa vida, daquela tamén vós vos manifestades con El cheos de gloria.

Palabra do Señor

______________________________________________________________________

Ou tamén:    1 Cor 5, 6b-8

Purificádevos do vello fermento, para serdes unha masa nova

LECTURA DA PRIMEIRA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS CORINTIOS

            Irmáns:

            Non sabedes que un pouco de fermento leveda a masa toda? Purificádevos do vello fermento, para serdes unha masa nova, coma pans ácimos que sodes.

            Pois o noso año pascual, Cristo, xa foi inmolado.

            Fagamos, logo, a festa pero non con fermento vello nin con fermento de malicia e perversidade, senón con pan ácimo de pureza e de verdade.

                        Palabra do Señor                                         R/. Grazas a Deus

SECUENCIA

(É obrigatorio dicila hoxe; os días dentro da Oitava é potestativo)

Con cánticos de festa, xubilosos,

loemos o que foi pan inmolado,

á Vítima pascual, trigo frutuoso.

Ó Año que, inocente, sen pecado,

co Pai reconciliando os pecadores,

penou polo rabaño, en amor dado.

Loitaron morte e vida, moitas dores,

en gran confrontación; o rei da vida

morreu e reina vivo entre loores.

Que viches, di, María, na amencida?

Que viches, cando estabas no camiño?

A pedra do sepulcro xa corrida.

Choraba eu por Xesús con gran cariño

e foime dado en graza esplendorosa

a gloria do que vence, en aloumiño.

E vin, tamén, os anxos que gloriosas

palabras me dicían de confianza;

vestidos e sudarios vin gozosa.

Xesús resucitou, leda esperanza

para min, tamén para os seus amigos todos

que irán a Galilea en lembranza.

Que Cristo rexurdiu, el o primeiro,

é fe que nesta Pascua proclamamos;

de agora e ata o intre derradeiro

co teu poder de vida camiñamos.

ALELUIA    1 Cor 5, 7b-8a

Se non se canta, pódese omitir.

Aleluia. Aleluia

Foi inmolado Cristo, a nosa Pascua;

así que celebremos festa no Señor.

Aleluia.

Evanxeo    Xn 20, 1-9

É necesario que resucite de entre os mortos

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN

            No día primeiro da semana María a Madalena foi ao sepulcro moi cedo, cando aínda era escuro, e viu que a pedra do sepulcro estaba quitada.

            Botou a correr e, chegando onda Simón Pedro e onda o outro discípulo, a quen amaba Xesús, díxolles:

            ‑ Colleron do sepulcro o Señor, e non sabemos onde o puxeron.

            Pedro e mais o outro discípulo saíron correndo cara ao sepulcro. Corrían os dous á par. Pero o outro discípulo correu máis lixeiro ca Pedro, e chegou primeiro ao sepulcro.

            Abaixándose, viu que estaban os lenzos, pero non entrou. Entón chegou tamén Simón Pedro, que o seguía, e entrou no sepulcro. Viu os lenzos pousados alí. Pero o sudario que envolvera a súa cabeza, non estaba cos panos, senón á parte, enrolado noutro lugar.

            Entón entrou tamén o outro discípulo, que chegara primeiro, ao sepulcro; viu e creu. (Pois aínda non entenderan que, conforme a Escritura, era preciso que resucitase de entre os mortos).

                        Palabra do Señor                                         R/. Grazas a Deus

Tamén se pode proclamar o evanxeo da Vixilia pascual, núm 41

Cando hai Misa vespertina, tamén se pode proclamar Lc 24, 13-35  (núm. 46)

Queda connosco, que xa se fai noite

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

            Naquel día, dous dos discípulos ían camiño de Emaús, unha aldea que está a uns dez quilómetros de Xerusalén.

            Ían falando de canto pasara. E resulta que mentres parolaban e discutían, Xesús en persoa, achegouse e camiñaba canda eles. Pero os seus ollos estaban incapacitados para o recoñeceren. Entón preguntoulles:

            ‑ De que ides falando polo camiño?

            Eles pararon cun aspecto moi tristeiro, e Cleofás, un deles, respondeulle:

            ‑ Seica es ti o único forasteiro en Xerusalén, que non sabe nada do que pasou alí durante estes días?

            El preguntou:

            ‑ De que, logo?

            Eles contestaron:

            ‑ Do asunto de Xesús o Nazareno, que foi un profeta poderoso en obras e palabras, ante Deus e ante o pobo todo; de como os nosos sumos sacerdotes e demais xefes o condenaron á morte e o crucificaron.

            Nós esperabamos que el fose quen liberase a Israel; pero xa van alá tres días desde que pasaron estas cousas. Claro que algunhas mulleres das nosas déronnos un susto, porque foron ao riscar o día ao sepulcro, e, ao non atoparen o corpo, volveron falando dunha visión de anxos, que lles aseguraron que el vive. E algúns dos nosos alá foron ao sepulcro, atopando todo como as mulleres dixeran; pero a el non o viron.

            Entón díxolles:

            ‑ Que parvos e lentos sodes para crer todo o que anunciaron os profetas! E logo, non cumpría que o Cristo padecese todo isto, antes de entrar na súa gloria?

            E comezando por Moisés e todos os profetas, foilles interpretando o que as Escrituras falaban del.

            Ó entraren na aldea onde ían, fixo coma quen quería seguir para adiante. Pero eles porfiáronlle, dicindo:

            ‑ Queda connosco, porque se fai tarde, e a noite bótase enriba.

            Quedou con eles. E mentres estaban na mesa, colleu o pan, bendiciuno e partiuno e déullelo. Entón abríronselles os ollos e recoñecérono; pero el desapareceu. E dixeron:

            ‑ Non ardía o noso corazón, cando nos falaba polo camiño, interpretándonos as Escrituras?

            E levantándose axiña, volveron a Xerusalén. Alí atoparon os Once reunidos cos seus acompañantes, que dicían:

            ‑ É certo, o Señor resucitou e aparecéuselle a Simón.

            Eles tamén contaron o que lles pasara polo camiño, e como o recoñeceran no partir o pan.

                        Palabra do Señor                             R/. Loámoste, Cristo