XVI Domingo

DOMINGO  XVI  ORDINARIO  -   CICLO A

Primeira Lectura          Sab 12, 13. 16-19

LECTURA DO LIBRO DA SABEDORÍA

Impós penitencia sobre os pecados

            Non hai, fóra de ti, un Deus que coide de todas as cousas, a quen teñas que xustificar que non xulgas inxustamente. Xa que o teu poder é a fonte da xustiza, e seres ti o dono de todo lévate a amosarte indulxente.

            Só fas proba da túa forza cando non se dá creto á totalidade dese poder, confundindo a audacia dos que o coñecen; así, dominando a túa forza, xulgas con equilibrio gobernándonos con toda consideración, pois na man tes o poderío cando queres.

            Con feitos semellantes ensinaches ao teu pobo que ao xusto lle cómpre ser humano; e a teus fillos décheslles a ditosa esperanza de concederlles despois dos pecados tempo de se arrepentir.

Palabra do Señor                                         

R/. Grazas a Deus

SALMO RESPONSORIAL     Sal 85, 5-6. 9-10. 15-16a

R/.  (5a):  Ti, Señor, es agarimoso e indulxente.

Ti, Señor, es agarimoso e indulxente,

cheo de misericordia para os que te invocan.

Escoita, Señor, a miña súplica,

atende a miña pregaria.

Os pobos todos que ti creaches

virán, Señor, adorarte,

virán honrar o teu nome.

Ti es grande e fas prodixios,

ti es o único Deus.

Pero ti, Señor, Deus compasivo e clemente,

tardo á ira, cheo de misericordia e leal,

mira por min, apiádate.

Segunda Lectura     Rm 8, 26-27

LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS ROMANOS

O Espírito en persoa intercede por nós con xemidos máis fondos cás palabras

            Irmáns:

            O Espírito acode a axudar a nosa debilidade. Pois nós non sabemos o que debemos pedir como cómpre; pero o mesmo Espírito intercede por nós con laios inefables.

            E o Deus que escruta os corazóns, coñece a intención do Espírito, pois El intercede polos crentes, conforme á vontade de Deus.

Palabra do Señor                                          

R/. Grazas a Deus

ALELUIA    Cf. Mt 11, 25

Se no se canta, pódese omitir.

Aleluia, aleluia.

Bendito es ti, Pai, Señor dos ceos e mais da terra,

porque lles revelaches aos humildes os misterios do Reino.

Aleluia.

Evanxeo     Mt 13, 24-43 (longa)

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEU

Deixade que as dúas medren ata a seitura

            Naquel tempo, contoulles Xesús outra parábola:

            ‑ Parécese o Reino dos Ceos a un home que sementou boa semente na súa leira. Pero mentres todos durmían, o seu inimigo veu sementar xoio polo medio do trigo e marchou. Cando espigou a planta e deu trigo, apareceu o xoio tamén.

            Os criados do dono fóronlle dicir: "Señor, ti non sementaras boa semente na túa leira? De onde lle vén, logo, o xoio?" El contestoulles: "Isto é obra dun inimigo".

            Os criados preguntáronlle: "Queres que o vaiamos arrincar?" El respondeulles: "Non, non sexa que ao collerdes o xoio arrinquedes tamén o trigo. Deixádeos medrar xuntos deica a sega, que no tempo da sega heilles dicir aos segadores: Apañade primeiro o xoio, e atádeo en monllos para queimalo; e o trigo recollédeo na miña arca".

            E contoulles outra parábola:

            ‑ O Reino dos Ceos é semellante a un gran de mostaza que un home sementou na súa horta. A mostaza vén sendo a máis pequerrecha de todas as sementes; pero cando medra chega a ser meirande ca todas as hortalizas, converténdose nunha árbore; de tal xeito, que mesmo os paxaros veñen facer o niño nas súas ponlas.

            Díxolles outra parábola:

            ‑ O Reino dos Ceos é semellante ao fermento que unha muller amasou en tres medidas de fariña ata que todo levedou.

Todo isto lle falou Xesús en parábolas á xente, e nada lle falaba que non fose por medio de parábolas. De xeito que se cumprise o que dixera o profeta:

            Abrirei a miña boca para dicir parábolas, proclamarei cousas escondidas desde que o mundo é mundo.

            Entón, deixando a xente, foise para a casa. Achegáronselle os seus discípulos e pedíronlle:

            ‑ Explícanos a parábola do xoio na leira.

            El respondeu:

            ‑ O que sementa a boa semente é o Fillo do Home; a leira é o mundo; a boa semente son os fillos do Reino; o xoio son os fillos do Malo. O inimigo que a sementa é o Satán; a sega é a fin do mundo e os segadores son os anxos.

            E así como se entrecolle o xoio e se bota no lume, así pasará na fin do mundo. Mandará o Fillo do Home os seus anxos, e quitarán do seu Reino todos os escándalos e a todos os que fan o mal; e botaranos no forno do lume, onde será o pranto e o renxer dos dentes.

            Entón, os xustos resplandecerán coma o sol no Reino de seu Pai. Quen teña oídos que escoite.

Palabra do Señor                                         

R/. Loámoste, Cristo

______________________________________________________________________

Ou: 24-30 (máis breve):

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEU

            Naquel tempo, contoulles Xesús outra parábola:

            ‑ Parécese o Reino dos Ceos a un home que sementou boa semente na súa leira. Pero mentres todos durmían, o seu inimigo veu sementar xoio polo medio do trigo e marchou. Cando espigou a planta e deu trigo, apareceu o xoio tamén.

            Os criados do dono fóronlle dicir: "Señor, ti non sementaras boa semente na túa leira? De onde lle vén, logo, o xoio?" El contestoulles: "Isto é obra dun inimigo".

            Os criados preguntáronlle: "Queres que o vaiamos arrincar?" El respondeulles: "Non, non sexa que ao collerdes o xoio arrinquedes tamén o trigo. Deixádeos medrar xuntos deica a sega, que no tempo da sega heilles dicir aos segadores: Apañade primeiro o xoio, e atádeo en monllos para queimalo; e o trigo recollédeo na miña arca".

Palabra do Señor                                         

R/. Loámoste, Cristo