XX Domingo
PRIMEIRA Is 56, 1. 6-7
Ós fillos de estranxeiro traereinos ó meu monte santo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
56 1Así fala o Señor:
cumpride o dereito e practicade a xustiza,
que a miña salvación está próxima a chegar
e a miña xustiza (está próxima) a mostrarse.
6E ós fillos de estranxeiro que se apegan ó Señor,
servindo e amando o Nome do Señor, sendo os seus servos,
a todo o que garde o sábado sen profanalo
e ós que se manteñan firmes na miña Alianza,
7traereinos ó meu monte santo
e alegrareinos na miña casa de oración.
Os seus holocaustos e os seus sacrificios
servirán de ofrenda de amor sobre o meu altar.
SALMO RESPONSORIAL Sal 66, 2-3. 5. 6 e 8
R/ (4): Lóuvente, Deus, os pobos,
lóuvente os pobos todos.
2Deus se apiade de nós e nos bendiga,
móstreno-la luz da súa presencia.
3Que se coñezan na terra os seus camiños
e en tódolos pobos a súa salvación.
5Alégrense e canten as nacións,
porque ti gobérna-los pobos rectamente
e guías na terra as nacións.
6Lóuvente, Deus, os pobos,
lóuvente os pobos todos.
8Que Deus nos bendiga e que o teman
os confíns todos do mundo.
SEGUNDA Rm 11, 13-15. 29-32
Os dons e a chamada de Deus son irrevocables
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO
APÓSTOLO ÓS ROMANOS
Irmáns e irmás:
13Isto dígovolo a vós, os xentís. E, coma apóstolo que son dos xentís, fago gala deste
ministerio, 14por ver se esperto celos nos da miña xente e podo así salvar a algúns deles.
15Se a súa reprobación foi reconciliación do mundo, ¿que será a súa acollida, senón unha
auténtica vida, que xorde de entre os mortos?
29Pois os dons e a chamada de Deus son irrevocables. 30Porque vós fostes noutrora
desobedientes a Deus, pero agora conseguíste-la misericordia por desobediencia deles.
31Do mesmo xeito: tamén eles agora non creron, para que, con ocasión da misericordia
usada convosco, tamén eles logren misericordia. 32Por-que Deus encerrou a tódolos homes
na desobediencia, para se compadecer de todos.
ALELUIA Cf Mt 4, 23:
Xesús predicaba o Evanxeo do Reino
e sandaba toda enfermidade no pobo
EVANXEO Mt 15, 21-28
Ouh muller, ¡qué grande é a túa fe!
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO
21Saíndo de alí foi Xesús para a comarca de Tiro e Sidón. 22E apareceu unha muller
cananea daqueles contornos, que berraba:
-Compadécete de min, Señor, Fillo de David: a miña filla está atormentada por un demo.
23Pero el non respondeu palabra. Achegándoselle os seus discípulos, rogábanlle:
-Despídea, que vén berrando detrás de nós.
24El contestoulles:
-Non fun enviado máis que ás ovellas extraviadas da casa de Israel.
25Pero ela alcanzounos e, postrándose, suplicoulle:
-¡Señor, váleme!
26El respondeulle:
-Non é ben quitárlle-lo pan ós fillos para llelo botar ós cadelos.
27Pero ela contestou:
-Non é, Señor, non; pero tamén os cadelos comen das faragullas que caen da mesa dos seus
amos.
28Entón respondeulle Xesús:
-¡Muller, a túa fe é ben grande: fágase, logo, como desexas!
E a súa filla ficou sa naquela hora.