Corpus Christi

DOMINGO DESPOIS DA FESTA DA STMA. TRINDADE

SOLEMNIDADE DO SANTÍSIMO CORPO E SANGUE DE CRISTO

 

 

Primeira Lectura   Ex 24, 3-8

Este é o sangue da alianza que o Señor fai convosco

 

LECTURA DO LIBRO DO ÉXODO

 

Naqueles días, Moisés veu e expúxolle ao pobo todas as pala­bras e os mandatos do Señor, e o pobo a unha respondeu:

—    Faremos todo o que dixo o Señor.

Moisés puxo por escrito todas as palabras do Señor.

Ao día seguinte, Moisés ergueuse cedo, construíu un altar na aba da montaña e chantou doce estelas, polas doce tribos de Israel. Despois mandou a algúns mozos israelitas que ofrecesen holocaustos e sacrificios de comuñón ao Señor. Moisés colleu a metade do sangue e botouna en recipientes e a outra metade verteuna no altar. Despois colleu o libro da alianza e leullo en voz alta ao pobo. Este respondeu:

—    Faremos todo o que dixo o Señor e obedeceremos.

Entón colleu Moisés o sangue e asperxeu o pobo con el, dicin­do:

—    Este é o sangue da alianza que o Señor fai convosco conforme ás palabras lidas.

 

                        Palabra do Señor                             R.: Grazas a Deus

 

 

 

SALMO RESPONSORIAL   Sal 115, 12-13. 15 e 16bc. 17-18

 

R.: (13)Alzarei a copa da salvación invocando o nome do Señor.

Ou:Aleluia.

 

Con que lle pagarei ao Señor

todo o ben que me fixo?

Alzarei a copa da salvación,

invocando o nome do Señor.

 

É preciosa aos ollos do Señor

a morte dos seus amigos.

Señor, eu son o teu servo,

servo teu e fillo da túa serva,

ti rompiches as miñas cadeas!

 

Ofrecereiche un sacrificio de loanza,

invocando o nome do Señor.

Cumprirei os meus votos ao Señor,

á vista de todo o seu pobo.

 

 

 

Segunda Lectura   Heb 9, 11-15

O sangue de Cristo limpará a nosa conciencia

 

LECTURA DA CARTA AOS HEBREOS

 

            Irmáns:

            Ao presentarse Cristo como Sumo Sacerdote dos auténticos bens, entrando a través dunha tenda-santuario maior e máis perfecta, non de feitío humano, isto é, non deste mundo, e ofrendando o seu propio sangue, non o sangue de carneiros ou de becerros, entrou dunha vez para sempre no santuario e, deste xeito, conseguiu unha redención definitiva.

            Porque se o sangue de carneiros e de touros e a aspersión da cinsa dunha xovenca consagra os impuros, dándolles unha pureza corporal, moito máis o sangue de Cristo (que, movido polo Espírito que animou toda a súa vida, se ofreceu a si mesmo a Deus, como vítima sen mancha) limpará a vosa conciencia das obras de morte, para así servirmos o Deus vivo.

            Por iso é mediador dunha nova alianza, pois morreu para redimir dos pecados cometidos baixo a primeira alianza, a fin de que os chamados á herdanza eterna poidan recibir o cumprimento desta promesa.

 

                        Palabra do Señor                             R.: Grazas a Deus

 

 

 

SECUENCIA, Ad libitum:Lauda, Sion, Salvatorem

SECUENCIA

SECUENCIA, AD LIBITUM: Lauda, Sion, Salvatorem

 

Loemos o Salvador,

o noso guía e pastor,

cun cantar afervoado.

 

Loémolo xenerosos,

pois don tan marabilloso

nunca o daremos loado.

 

A razón de tal loanza,

o pan vivo no que alcanza

o pobo gozosa vida.

 

Aos Doce en leda irmandade

fora entregado en verdade

na cea de despedida.

 

Ampla e sonora cantiga,

que fale a alma e bendiga

con indicible ledicia.

 

Hoxe é a recordación

da primeira institución

desta mesa sen malicia.

 

Na mesa do novo Rei,

nova Pascua, nova lei,

o tempo vello termina.

 

O novo vence ao que é vello,

a verdade ao seu espello,

e a luz a noite ilumina.

 

Cristo mándanos facer

na súa memoria e querer

o que na Cea el fixera.

 

Seguindo no seu camiño

consagramos pan e viño

cal hostia de amor sincera.

 

Dogma para o pobo cristián,

en carne tórnase o pan

e o viño faise sangue.

 

A fe confirme animosa

o que a razón pretensiosa

non entende nin abrangue.

 

Baixo unha humilde aparencia

de signos, late a presenza

de cousas marabillosas.

 

Mantenza a carne, e bebida

o sangue, Cristo todo vida

en cada parte gozosa.

 

Quen o come toma enteiro

o seu corpo sobranceiro

non diviso nin rompido.

 

Come un e comen mil,

tanto este coma aquel,

e non se dá consumido.

 

Os bos e os malos o comen,

con dispar sorte o consomen,

lance de vida ou de morte.

 

Morte ao malo, vida ao bo,

única mesa de unión

pero moi distinta sorte.

 

Partido xa o sacramento,

non dubides, olla atento

que tanto encerra o fragmento

coma todo o corpo enteiro.

 

Non hai no fondo fisura,

só o signo se fractura,

nin o amor nin a feitura

reve do que é verdadeiro.

 

O pan dos anxos foi feito

de camiñantes proveito;

pan para os fillos é feito,

que non para darlle aos cans.

 

En símbolos persignado:

con Isaac inmolado,

año pascual ofrendado,

para os devanceiros maná.

 

Bo pastor, pan sobranceiro,

pan para o pobo esmoleiro,

mantennos e sé o guieiro

que nos conduza certeiro

ata as fontelas da vida.

 

Ti, Señor de canto hai,

que termas de nós, mortais,

fainos os teus comensais

coas multitudes triunfais

na mesa en ti compartida. Amén.