Domingo XVI
DOMINGO XVI ORDINARIO
Primeira Lectura Xer 23, 1-6
Congregarei o resto do meu rabaño e suscitarei pastores para eles
LECTURA DO LIBRO DE XEREMÍAS
Ai dos pastores que deixan que se perda o rabaño
e que o espantan do meu pasteiro!—é o Señor quen fala—.
Por isto así lles fala o Señor, Deus de Israel,
aos pastores que apacentan o meu pobo:
— Vós espantades as miñas ovellas,
escorrentádelas e non coidades delas;
ollade que eu vos pedirei contas da maldade dos vosos feitos
—é o Señor quen fala—.
Eu xuntarei o resto das miñas ovellas,
traéndoos de todos os países a onde as esparexín,
e fareinas volver aos seus pasteiros,
onde criarán e se multiplicarán.
Para elas constituirei pastores que as apacenten,
de xeito que xa non volvan ter medo, nin se espanten,
nin se perda ningunha—é o Señor quen fala—.
Ollade que chegan os días—é o Señor quen fala—
en que farei abrollar de David un xermolo lexítimo,
será rei de verdade e comportarase con prudencia,
administrará o dereito e a xustiza no país.
Desde os seus días Xudá vivirá a salvo,
e Israel vivirá en paz.
O título que se lle dará será este: “O Señor é a nosa xustiza”.
Palabra do Señor R.: Grazas a Deus
SALMO RESPONSORIAL Sal 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6
R.: (1)O Señor é o meu pastor, nada me falta.
O Señor é o meu pastor, nada me falta.
En pastos verdecentes faime repousar.
El lévame a beber en augas tranquilas
e repón as miñas forzas.
Guíame por vereas rectas,
por mor do seu nome.
Se tiver de pasar por valgadas sombrizas,
ningún mal temería, pois ti vas comigo;
o teu bastón e o teu caxato son o meu sosego.
Ti pos para min a mesa,
á cara dos meus inimigos;
únxesme con perfume a cabeza,
e a miña copa reborda.
O teu benquerer e a túa misericordia vanme seguindo
todos os días da miña vida.
Eu habitarei na casa do Señor
por días prolongados sen fin.
Segunda Lectura Ef 2, 13-18
El é a nosa paz, quen dos dous fixo un
LECTURA DA CARTA DO APÓSTOLO SAN PAULO AOS EFESIOS
Irmáns:
Os que antes estabades lonxe, agora grazas a Cristo Xesús estades cerca, no sangue de Cristo. El é a nosa paz, o que dos dous pobos fixo un só derrubando a medianeira—a inimizade—, abolindo na súa carne aquela Lei de mandamentos e normas para crear en si mesmo cos dous unha nova humanidade facendo a paze reconciliando con Deus ambos os dous nun único corpo por medio da cruz, matando nel mesmo a inimizade.
El veu e anunciou a paz; paz para vós—os de lonxe— e paz para os que estaban cerca porque por el temos uns e outros acceso ao Pai, nun mesmo Espírito.
Palabra do Señor R.: Grazas a Deus
ALELUIA Xn 10, 27
Se non se canta, pódese omitir.
Aleluia, aleluia.
As miñas ovellas escoitan a miña voz, di o Señor;
eu coñézoas e elas séguenme.
Aleluia.
Evanxeo Mc 6, 30-34
Eran coma ovellas sen pastor
LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
Naquel tempo, os apóstolos volveron reunirse con Xesús e contáronlle canto fixeran e ensinaran.
El díxolles: “Vinde vós sós á parte, a un lugar arredado, e descansade un pouco”. Porque eran moitos os que ían e viñan e nin para comer atopaban tempo. Entón marcharon na barca, á parte, a un lugar arredado.
Pero víronos marchar e déronse conta moitos e, desde todas as aldeas, foron andando para alí e chegaron primeiro ca eles.
Cando desembarcou, Xesús atopouse cunha gran multitude e sentiu compaixón por eles, porque eran coma ovellas sen pastor, e púxose a ensinarlles moitas cousas.
Palabra do Señor R.: Loámoste, Cristo